gęba
gęb|a
ж.
1. разм. рот;
słuchać z rozdziawioną ~ą — слухаць з разяўленым ротам;
2. груб. морда, мурло;
3. (у жывёлы) пыса; пашча;
być mocnym w ~ie — быць вострым (лёгкім, бойкім) на язык; язык гладка ходзіць; гаворыць як макам сыпле; язык як у адваката;
gospodarz całą ~ą разм. сапраўдны гаспадар;
na ~ie wypisane — на твары напісана;
na ~ę — на словах; вусна;
uwierzyć na ~ę — паверыць на слова;
o suchej ~ie — надгаладзь; галаднавата;
~ę sobie kim wycierać — абгаворваць каго;
nie ma co do ~y włożyć — няма чаго есці;
nie ma do kogo ~y otworzyć — няма з кім слоўцам перакінуцца; няма з кім паразмаўляць;
mieć niewyparzoną ~ę — быць нястрыманым на язык; мянціць языком; язык аб зубы біць;
stulić ~ę — прытрымаць язык; змоўкнуць;
upadać na ~ę разм. падаць з ног (ад стомы);
zapomnieć języka w ~ie — язык праглынуць
gębowy
ротавы;
otwór gębowy — ротавая адтуліна
gęgnąć
зак.
1. гагатнуць;
2. разм. прагугніць;
grubo gęgnąć разм. дорага заплаціць
gęsi
гусіны;
~a skórka — гусіная скура;
iść ~ego — ісці адзін за адным; ісці гужам, цугам