Verbum

zwycięstwo

н. перамога;

odnieść zwycięstwo — перамагчы

zwyciężać

незак. перамагаць;

гл. zwyciężyć

zwyciężca

м. пераможца

zwyciężony

пераможаны

zwyciężyć

зак. перамагчы

zwyczaj, ~u

м.

1. звычай; нораў;

2. навык, звычка; звычай;

mieć zwyczaj (w ~u) — мець звычку;

wejść w zwyczaj — увайсці ва ўжытак

zwyczajny

zwyczajn|y

1. звычайны; звыклы; штодзённы;

~а sprawa — звычайная справа;

sosna ~a — сасна звычайная;

2. czego звыклы; прызвычаены да чаго;

zwyczajny pracy — прызвычаены да працы;

profesor zwyczajny — прафесар (найвышэйшае прафесарскае званне)

zwyczajowy

zwyczajow|y

звычны; бытавы;

prawo ~e юр. звычаёвае права

zwykle

звычайна;

jak zwykle — як заўсёды

zwykły

гл. zwyczajny