Verbum

znak, ~u

м. знак; метка; кляймо;

znak drogowy — дарожны знак;

znak fabryczny — фабрычная марка;

znak rejestracyjny — нумарны знак (аўтамабіля);

znak rozpoznawczy — апазнавальны знак;

znak równości мат. знак роўнасці;

znak po ranie (stłuczeniu) — след ад раны;

dać znak do czego — даць знак (сігнал) да чаго;

dobry (zły) znak — добрая (дрэнная) прымета;

nie dawać ~ów życia — не падаваць прыметаў жыцця;

~i przestankowe — знакі прыпынку;

znak zapytania — пытальны знак;

być (stać) pod ~iem zapytania — быць (заставацца) пад пытаннем;

dawać się we ~i — давацца ў знакі; адчувацца

znakomicie

выдатна; цудоўна

znakomitość

ж. знакамітасць; знакаміты чалавек;

znakomitość naukowa — знакаміты навуковец (вучоны)

znakomity

1. выдатны; выбітны; цудоўны;

znakomity obiad — цудоўны абед;

2. уст. знакаміты, знатны;

znakomity ród — знатны род

znalazca

м. той, хто знайшоў; знаходнік

znaleziony

знойдзены;

biuro rzeczy ~ch — бюро знаходак

znalezisko

н. знаходка; адкрыццё

znaleźć

зак. знайсці;

znaleźć pracę — знайсці працу;

znaleźć wyjście z sytuacji — знайці выйсце са становішча;

znaleźć grób (śmierć) — спаткаць смерць;

znaleźć wspólny język — знайсці агульную мову;

znaleźli durnia (frajera)! разм. знайшлі дурня!

znaleźć się

znal|eźć się

зак.

1. знайсціся, адшукацца;

książka się ~azła — кніга знайшлася;

~azło się wielu chętnych — знайшлося шмат ахвотнікаў;

2. апынуцца; трапіць;

~eźć się w głupiej sytuacji — трапіць у няёмкае становішча;

umieć się ~eźć — даць сабе рады

znamienny

znamienn|y

1. знамянальны;

~е wydarzenie — знамянальная падзея;

2. характэрны;

~а cecha — характэрная рыса