Verbum

pouczenie

н.

1. павучанне, настаўленне;

2. інструкцыя

pouczyć

зак. павучыць, навучыць

poufalić się

незак. фамільярнічаць

poufałość

ж. фамільярнасць; бесцырымоннасць

poufały

фамільярны; бесцырымонны

poufnie

сакрэтна; канфідэнцыяльна

poufny

сакрэтны; канфідэнцыяльны

poukładać

зак. паскладваць, паскладаць

pow.

1. = powierzchnia — плошча; пл.;

2. = powiat — павет

powab, ~u

м.

1. прывабнасць; панаднасць; чароўнасць;

2. перан. прынада