Verbum

porazić

зак.

1. паразіць; паралізаваць;

2. паразіць; ударыць

porażać

незак.

1. паражаць; паралізаваць;

2. паражаць; удараць

porażenie

н.

1. параліч;

2. удар;

porażenie słoneczne — сонечны ўдар;

porażenie mózgowe — інсульт

porażka

ж. паражэнне, параза; разгром;

ponieść ~ę — пацярпець паражэнне (паразу)

porąbać

зак. пасячы, пасекчы, ссячы

porcelana

ж. фарфор, парцаляна

porcelanowy

фарфоравы, парцалянавы

porcja

ж. порцыя;

porcja żelazna — непарушны запас

poręba

ж. пасека

poręcz

ж.

1. ручка (крэсла);

2. поручні, парэнчы; балясы (сходаў)