Verbum

krzykacz

м. разм. крыкун

krzykliwość

ж. крыклівасць

krzykliwy

крыклівы; галаслівы

krzyknąć

krzykną|ć

зак. крыкнуць;

~ł z bólu — ён крыкнуў ад болю

krzywda

krzywd|a

ж.

1. крыўда;

wyrządzić komu ~ę — зрабіць каму крыўду; пакрыўдзіць каго;

nie dać sobie ~y zrobić — не даць сябе ў крыўду;

2. шкода, урон;

z ~ą dla kogo — на шкоду каму;

dzieje mi się ~a — мне робяць шкоду (урон);

naprawić ~ę — пакрыць (аплаціць, кампенсаваць) шкоду

krzywdzący

krzywdząc|y

крыўдны; несправядлівы;

~e podejrzenie — крыўднае падазрэнне

krzywdzić

незак. крыўдзіць

krzywica

ж. мед. рахіт

krzywiczy

krzywicz|y

мед. рахітычны;

~e dzieci — рахітычныя дзеці

krzywić

незак. крывіць;

krzywić usta (twarz) — крывіць рот (твар)