Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąeęgkoóuyz
bcdgjkmnńpstwzźż

łaskotanie

н. казытанне, ласкатанне

łaskotki

мн. козыт; лоскат;

mieć łaskotki — баяцца козыту

łaskotliwy

казытлівы, ласкатлівы

łasować

незак. ласавацца

łasuch

м. разм. ласун

łasy

ласы;

łasy na zaszczyty — прагны да пашаны

łaszczyć się

незак.

1. квапіцца на што, галіцца на што; гнацца (за чым);

łaszczyć się na cudzą własność — квапіцца на чужую ўласнасць;

2. падлашчвацца, ласціцца, падлізвацца