dziedziczny
dziedziczn|y
1. спадчынны;
choroba ~a — спадчынная хвароба;
obciążenie ~e — спадчынныя хібы (адмоўныя схільнасці);
2. успадкаваны; спадчынны;
dobra ~e — спадчынная маёмасць;
3. патомны; радавы
dziedziczyć
dziedziczy|ć
незак. co o kim атрымліваць у спадчыну што, ад каго;
~my majątek po naszej ciotce — мы атрымліваем ад нашай цёткі ў спадчыну маёнтак
dziedzina
dziedzin|a
ж. галіна;
~a wiedzy — галіна ведаў;
~y sportu — віды спорту
dziedziniec
м. панадворак; двор; дзядзінец
dziegieć, ~ciu
dzieg|ieć
зак. м. дзёгаць; каланіца;
łyżka ~ciu w beczce miodu — лыжка дзёгцю ў бочцы мёду; кропля смуроду псуе гарнец мёду
dzieje
dziej|e
мн. гісторыя;
~e starożytne — старажытная гісторыя;
~e średniowieczne — гісторыя сярэдніх вякоў;
~e nowożytne — новая гісторыя;
to są stare ~e — гэта старая гісторыя;
od zarania ~ów — са старажытных часоў;
~e ojczyste — айчынная гісторыя
dziejopis
м. кніжн.
1. уст. гісторык, летапісец;
2. ~u — летапіс; хроніка