Verbum

dziecinnieć

незак. дзяцінець

dziecinny

dziecinn|y

1. дзіцячы;

pokój ~y — дзіцячы пакой;

wózek ~y — каляска; вазок; калёскі;

2. дзіцячы, наіўны, несур’ёзны;

~e zachowanie — дзіцячыя паводзіны

dzieciństwo

н.

1. дзяцінства; дзіцячы ўзрост;

2. наіўнасць; дзяціннасць

dzieciobójca

м. дзетазабойца

dzieciobójstwo

н. дзетазабойства

dziecko

dzieck|o

н. дзіця, дзіцяня;

dom ~a — дзіцячы дом;

od ~a — з дзяцінства; з дзіцячых гадоў;

~o z probówki — дзіця з прабіркі (зачатае штучным шляхам);

cudowne ~o — вундэркінд;

~o szczęścia — улюбёнец лёсу; шчаслівец

dziedzic

м.

1. нашчадак; спадчыннік; дзедзіч; спадкаемца; наступнік;

2. памешчык; пан

dziedzictwo

dziedzictw|o

н.

1. спадчына;

dostać ~em — атрымаць у спадчыну;

wyzuć z ~a — пазбавіць спадчыны;

~o kulturalne — культурная спадчына;

2. юр. атрыманне спадчыны

dziedziczka

ж.

1. спадчынніца;

2. памешчыца; пані

dziedziczność

ж.

1. спадчыннасць;

2. атрыманне спадчыны