Verbum

grubieć

grubi|eć

незак.

1. таўсцець;

dziecko ~ało od słodyczy — дзіцё таўсцела ад салодкага;

2. грубець, шурпацець, станавіцца шорсткім;

3. (пра голас) станавіцца нізкім; грубець

grubo

1. тоўста;

grubo posmarowany — тоўста (густа) намазаны;

grubo na palec — таўшчынёй у палец;

2. шмат, многа, багата;

grubo zarobić — добра (многа) зарабіць;

grubo więcej — нашмат больш;

grubo się mylić — глыбока памыляцца;

3. нізкім голасам

gruboskórny

таўстаскуры

grubość

gruboś|ć

ж. таўшчыня;

mieć 3 cm ~ci — быць 3 см у таўшчыню;

warstwa ~ci trzech metrów — слой таўшчынёй тры метры

gruboziarnisty

буйназярністы

gruby

grub|y

1. тоўсты;

~a książka — тоўстая кніга;

2. буйны;

~a zwierzyna — буйны звер;

3. (пра голас) нізкі;

~y zysk — буйны прыбытак;

~y błąd — грубая памылка;

~a ryba — важная птушка (шышка);

~ymi nićmi szyte — шыта белымі ніткамі;

z ~a, z ~sza — прыблізна; у агульных рысах; збольшага

gruchać

незак. буркаваць

gruchnąć

gruchn|ąć

зак. грукнуць, грымнуць;

~ęły oklaski — грымнулі апладысменты;

~ął pięścią w stół — ён грукнуў кулаком па стале

gruchot, ~u

м.

1. грукат, грук;

2. старызна, хлам, разваліна;

stary gruchot — старая разваліна; стары корч (пень)

gruchotać

незак.

1. грукатаць, грукаць;

2. ламаць, разбіваць