Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

dyplomowany

дыпламаваны, атэставаны;

oficer dyplomowany — афіцэр генеральнага штаба;

dyplomowany logopeda — дыпламаваны лагапед

dyplomowy

дыпломны;

egzamin dyplomowy — дыпломны экзамен; дзяржаўны экзамен

dyr.

= dyrektor — дырэктар

dyrdać

незак. разм. бегчы; шпарыць

dyrdy :

w dyrdy разм. наўскач; бегма

dyrdymalki :

pleść (opowiadać) dyrdymalki — плесці кашалі; гаварыць глупства

dyrekcja

dyrekcj|a

ж.

1. дырэкцыя; кіраўніцтва;

pod ~ą ... — пад кіраўніцтвам ...;

zarządzenie ~i — распараджэнне дырэкцыі;

2. пасада дырэктара; дырэктарства

dyrekcyjny

які належыць да дырэкцыі; дырэктарскі

dyrektor

м. дырэктар;

dyrektor fabryki — дырэктар фабрыкі;

dyrektor do spraw eksportu — дырэктар пa экспарце;

dyrektor do spraw finansowych — фінансавы дырэктар;

dyrektor do spraw zbytu — дырэктар пa збыце;

dyrektor naczelny — генеральны дырэктар

dyrektorka

ж. разм. дырэктар (жанчына); дырэктарка