Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbceęijklłmnoóprsuwyzźż/

dwuzakresowy

двухдыяпазонны

dwuzgłoskowy

двухскладовы

dwuzmianowy

двухзменны

dwuznacznie

двухсэнсава

dwuznacznik

м. двухсэнсавасць

dwuznaczność

ж.; гл. dwuznacznik

dwuznaczny

двухсэнсавы;

dowcip dwuznaczny — двухсэнсавы жарт

dwużeństwo

н. дваяжэнства

dybać

незак. уст. na kogo/co1. падпільноўваць каго/што;

2. замахвацца на каго/што; квапіцца, галіцца на што;

dybać na czyje życie (mienie) — замахвацца на чыё жыццё (маёмасць);

dybać na czyje ziemie — квапіцца на чые землі; цягнуць рукі да чыіх земляў

dyby

мн. калодкі (аковы);

zakuć (wziąć) kogo w dyby — пасадзіць каго ў калодкі