Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
aąbceęijklłmnoóprsuwyzźż/

dowiadywać się

dowiad|ywać się

незак.

1. даведвацца, дазнавацца;

~uje się plotek o synu — да яго даходзяць плёткі пра сына;

2. распытваць, дапытвацца

dowidzieć

зак. толькі з адмоўем nie dowidzieć — не разгледзець

dowiedzieć się

зак. даведацца, дазнацца

dowiedziony

dowiedzion|y

даведзены, даказаны;

to jest ~e — гэта даказана (даведзена)

dowierzać

dowierza|ć

незак. (звычайна з адмоўем) давяраць;

nie ~ć komu — не давяраць каму; ставіцца з недаверам;

nie ~ła nikomu — яна не давярала нікому

dowierzyć

зак. даверыць

dowieść

зак.

1. давесці, даказаць;

2. давесці, прывесці

dowieźć

зак. давезці

dowlec

зак. разм. давалачы, дацягнуць

dowlec się

зак. разм. давалачыся, дацягнуцца