Verbum

awanturnica

ж. скандалістка

awanturniczy

awanturnicz|y

1. скандальны;

2. авантурны, прыгодніцкі;

3. авантурысцкі;

polityka ~a — авантурысцкая палітыка

awanturnik

м.

1. скандаліст;

2. авантурыст

awanturować się

незак. скандаліць, лаяцца

awaria

awari|a

ж. аварыя;

~a sieci elektrycznej — аварыя электрычнай сеткі;

spowodować (usunąć) ~ę — выклікаць (ліквідаваць) аварыю (пашкоджанні);

ulec ~i — пацярпець аварыю

awaryjny

awaryjn|y

аварыйны;

wyjście ~e — аварыйны выхад;

lądowanie ~e — аварыйная пасадка

awers, ~u

м. аверс; адваротны бок; правы бок;

awers haftu — правы бок вышыўкі

awersja

awersj|a

ж. агіда; непрыязнасць;

mieć do — czego/kogo

~ę — адчуваць антыпатыю (агіду) да каго/чаго

awiacja

ж. авіяцыя

awiator

м. авіятар