Verbum

рабацініцца, ‑ніцца; незак.

Тое, што і рабацець. Кулі гудзелі, быццам пчолы каля вулля. Вада рабацінілася, кіпела. Няхай.

рабацініць, ‑ніць; незак., што.

Тое, што і рабаціць.

рабаціць, ‑ціць; незак.

1. што. Пакрываць рабаціннем (у 2 знач.), рабізной (у 2 знач.). Вуліца падсохла за ноч, толькі дзе-нідзе слабы ветрык злёгку рабаціў плыткія лужыны. Адамчык.

2. Выклікаць адчуванне рабізны, стракатасці ў вачах. Ад .. ветру разам ускалыхваўся арэшнік і рабаціў уваччу. Гартны.

рабаўладальнік, ‑а, м.

У рабаўладальніцкім грамадстве — прадстаўнік пануючага класа, які валодае ўсімі сродкамі вытворчасці і рабамі.

рабаўладальніца, ‑ы, ж.

Жан. да рабаўладальнік.

рабаўладальніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рабаўладальніка, уласцівы яму. Рабаўладальніцкія плантацыі. // Заснаваны на рабстве. Рабаўладальніцкае грамадства. Рабаўладальніцкая дзяржава.

•••

Рабаўладальніцкі лад гл. лад.

рабаўладанне, ‑я, н.

Уладанне рабамі (у 1 знач.).

рабаўласнік, ‑а, м.

Тое, што і рабаўладальнік.

рабаўласніца, ‑ы, ж.

Жан. да рабаўласнік.

рабаўласніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рабаўласніка.