Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзклмнпрстўфхцшю
агдеікнцыь

юна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
юна - -

юна́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. юна́к юнакі́
Р. юнака́ юнако́ў
Д. юнаку́ юнака́м
В. юнака́ юнако́ў
Т. юнако́м юнака́мі
М. юнаку́ юнака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

юнакава́ць

‘быць юнаком’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. юнаку́ю юнаку́ем
2-я ас. юнаку́еш юнаку́еце
3-я ас. юнаку́е юнаку́юць
Прошлы час
м. юнакава́ў юнакава́лі
ж. юнакава́ла
н. юнакава́ла
Загадны лад
2-я ас. юнаку́й юнаку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час юнаку́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

юнако́ў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. юнако́ў юнако́ва юнако́ва юнако́вы
Р. юнако́вага юнако́вай
юнако́вае		 юнако́вага юнако́вых
Д. юнако́ваму юнако́вай юнако́ваму юнако́вым
В. юнако́ў (неадуш.)
юнако́вага (адуш.)		 юнако́ву юнако́ва юнако́вы (неадуш.)
юнако́вых (адуш.)
Т. юнако́вым юнако́вай
юнако́ваю		 юнако́вым юнако́вымі
М. юнако́вым юнако́вай юнако́вым юнако́вых

Крыніцы: piskunou2012.

юнарме́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. юнарме́ец юнарме́йцы
Р. юнарме́йца юнарме́йцаў
Д. юнарме́йцу юнарме́йцам
В. юнарме́йца юнарме́йцаў
Т. юнарме́йцам юнарме́йцамі
М. юнарме́йцу юнарме́йцах

Крыніцы: krapivabr2012.

юнарме́йскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. юнарме́йскі юнарме́йская юнарме́йскае юнарме́йскія
Р. юнарме́йскага юнарме́йскай
юнарме́йскае		 юнарме́йскага юнарме́йскіх
Д. юнарме́йскаму юнарме́йскай юнарме́йскаму юнарме́йскім
В. юнарме́йскага
юнарме́йскі		 юнарме́йскую юнарме́йскае юнарме́йскіх
юнарме́йскія
Т. юнарме́йскім юнарме́йскай
юнарме́йскаю		 юнарме́йскім юнарме́йскімі
М. юнарме́йскім юнарме́йскай юнарме́йскім юнарме́йскіх

Крыніцы: krapivabr2012.

юна́цкасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. юна́цкасць
Р. юна́цкасці
Д. юна́цкасці
В. юна́цкасць
Т. юна́цкасцю
М. юна́цкасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

юна́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. юна́цкі юна́цкая юна́цкае юна́цкія
Р. юна́цкага юна́цкай
юна́цкае		 юна́цкага юна́цкіх
Д. юна́цкаму юна́цкай юна́цкаму юна́цкім
В. юна́цкі (неадуш.)
юна́цкага (адуш.)		 юна́цкую юна́цкае юна́цкія (неадуш.)
юна́цкіх (адуш.)
Т. юна́цкім юна́цкай
юна́цкаю		 юна́цкім юна́цкімі
М. юна́цкім юна́цкай юна́цкім юна́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

юна́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. юна́цтва
Р. юна́цтва
Д. юна́цтву
В. юна́цтва
Т. юна́цтвам
М. юна́цтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

юна́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. юна́чка юна́чкі
Р. юна́чкі юна́чак
Д. юна́чцы юна́чкам
В. юна́чку юна́чак
Т. юна́чкай
юна́чкаю		 юна́чкамі
М. юна́чцы юна́чках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.