юнакава́ць

‘быць юнаком’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. юнаку́ю юнаку́ем
2-я ас. юнаку́еш юнаку́еце
3-я ас. юнаку́е юнаку́юць
Прошлы час
м. юнакава́ў юнакава́лі
ж. юнакава́ла
н. юнакава́ла
Загадны лад
2-я ас. юнаку́й юнаку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час юнаку́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)