Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёзілмнопрстухшыэюя’
бвгджзйклмнпрстўфхцчш

ке́вавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ке́вавы ке́вавая ке́вавае ке́вавыя
Р. ке́вавага ке́вавай
ке́вавае		 ке́вавага ке́вавых
Д. ке́ваваму ке́вавай ке́ваваму ке́вавым
В. ке́вавы (неадуш.)
ке́вавага (адуш.)		 ке́вавую ке́вавае ке́вавыя (неадуш.)
ке́вавых (адуш.)
Т. ке́вавым ке́вавай
ке́ваваю		 ке́вавым ке́вавымі
М. ке́вавым ке́вавай ке́вавым ке́вавых

Крыніцы: piskunou2012.

Ке́він

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Ке́він Ке́віны
Р. Ке́віна Ке́вінаў
Д. Ке́віну Ке́вінам
В. Ке́віна Ке́вінаў
Т. Ке́вінам Ке́вінамі
М. Ке́віне Ке́вінах

кеві́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кеві́р кеві́ры
Р. кеві́ру кеві́раў
Д. кеві́ру кеві́рам
В. кеві́р кеві́ры
Т. кеві́рам кеві́рамі
М. кеві́ры кеві́рах

Крыніцы: piskunou2012.