Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

пазвано́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

пазвано́чны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пазвано́чны	пазвано́чная	пазвано́чнае	пазвано́чныя
Р.	пазвано́чнага	пазвано́чнай пазвано́чнае	пазвано́чнага	пазвано́чных
Д.	пазвано́чнаму	пазвано́чнай	пазвано́чнаму	пазвано́чным
В.	пазвано́чны (неадуш.) пазвано́чнага (адуш.)	пазвано́чную	пазвано́чнае	пазвано́чныя (неадуш.) пазвано́чных (адуш.)
Т.	пазвано́чным	пазвано́чнай пазвано́чнаю	пазвано́чным	пазвано́чнымі
М.	пазвано́чным	пазвано́чнай	пазвано́чным	пазвано́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

пазвано́чныя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

пазванчэ́лы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пазванчэ́лы	пазванчэ́лая	пазванчэ́лае	пазванчэ́лыя
Р.	пазванчэ́лага	пазванчэ́лай пазванчэ́лае	пазванчэ́лага	пазванчэ́лых
Д.	пазванчэ́ламу	пазванчэ́лай	пазванчэ́ламу	пазванчэ́лым
В.	пазванчэ́лы (неадуш.) пазванчэ́лага (адуш.)	пазванчэ́лую	пазванчэ́лае	пазванчэ́лыя (неадуш.) пазванчэ́лых (адуш.)
Т.	пазванчэ́лым	пазванчэ́лай пазванчэ́лаю	пазванчэ́лым	пазванчэ́лымі
М.	пазванчэ́лым	пазванчэ́лай	пазванчэ́лым	пазванчэ́лых

Крыніцы: piskunou2012.

пазванчэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

пазва́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пазва́ны	пазва́ная	пазва́нае	пазва́ныя
Р.	пазва́нага	пазва́най пазва́нае	пазва́нага	пазва́ных
Д.	пазва́наму	пазва́най	пазва́наму	пазва́ным
В.	пазва́ны (неадуш.) пазва́нага (адуш.)	пазва́ную	пазва́нае	пазва́ныя (неадуш.) пазва́ных (адуш.)
Т.	пазва́ным	пазва́най пазва́наю	пазва́ным	пазва́нымі
М.	пазва́ным	пазва́най	пазва́ным	пазва́ных

Крыніцы: piskunou2012.

пазва́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пазва́ны	пазва́ная	пазва́нае	пазва́ныя
Р.	пазва́нага	пазва́най пазва́нае	пазва́нага	пазва́ных
Д.	пазва́наму	пазва́най	пазва́наму	пазва́ным
В.	пазва́ны (неадуш.) пазва́нага (адуш.)	пазва́ную	пазва́нае	пазва́ныя (неадуш.) пазва́ных (адуш.)
Т.	пазва́ным	пазва́най пазва́наю	пазва́ным	пазва́нымі
М.	пазва́ным	пазва́най	пазва́ным	пазва́ных

Кароткая форма: пазва́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

пазварача́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

пазварача́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

пазва́рваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum