напукча́ць
‘незадаволена прабурчаць сабе пад нос, невыразна прагаварыць; прабурчаць (у жываце)’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
напукчу́ |
напукчы́м |
2-я ас. |
напукчы́ш |
напукчыце́ |
3-я ас. |
напукчы́ць |
напукча́ць |
Прошлы час |
м. |
напукча́ў |
напукча́лі |
ж. |
напукча́ла |
н. |
напукча́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
напукчы́ |
напукчы́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
напукча́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
напу́льгацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
напу́льгаюся |
напу́льгаемся |
2-я ас. |
напу́льгаешся |
напу́льгаецеся |
3-я ас. |
напу́льгаецца |
напу́льгаюцца |
Прошлы час |
м. |
напу́льгаўся |
напу́льгаліся |
ж. |
напу́льгалася |
н. |
напу́льгалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
напу́льгайся |
напу́льгайцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
напу́льгаўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
напу́льгаць
‘напульгаць што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
напу́льгаю |
напу́льгаем |
2-я ас. |
напу́льгаеш |
напу́льгаеце |
3-я ас. |
напу́льгае |
напу́льгаюць |
Прошлы час |
м. |
напу́льгаў |
напу́льгалі |
ж. |
напу́льгала |
н. |
напу́льгала |
Загадны лад |
2-я ас. |
напу́льгай |
напу́льгайце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
напу́льгаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
напу́льснік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
напу́льснік |
напу́льснікі |
Р. |
напу́льсніка |
напу́льснікаў |
Д. |
напу́льсніку |
напу́льснікам |
В. |
напу́льснік |
напу́льснікі |
Т. |
напу́льснікам |
напу́льснікамі |
М. |
напу́льсніку |
напу́льсніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
на́пуск
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
на́пуск |
Р. |
на́пуску |
Д. |
на́пуску |
В. |
на́пуск |
Т. |
на́пускам |
М. |
на́пуску |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
напуска́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
напуска́нне |
Р. |
напуска́ння |
Д. |
напуска́нню |
В. |
напуска́нне |
Т. |
напуска́ннем |
М. |
напуска́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
напуска́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
напуска́юся |
напуска́емся |
2-я ас. |
напуска́ешся |
напуска́ецеся |
3-я ас. |
напуска́ецца |
напуска́юцца |
Прошлы час |
м. |
напуска́ўся |
напуска́ліся |
ж. |
напуска́лася |
н. |
напуска́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
напуска́йся |
напуска́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
напуска́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
напуска́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
напуска́ю |
напуска́ем |
2-я ас. |
напуска́еш |
напуска́еце |
3-я ас. |
напуска́е |
напуска́юць |
Прошлы час |
м. |
напуска́ў |
напуска́лі |
ж. |
напуска́ла |
н. |
напуска́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
напуска́й |
напуска́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
напуска́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
напускны́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
напускны́ |
напускна́я |
напускно́е |
напускны́я |
Р. |
напускно́га |
напускно́й напускно́е |
напускно́га |
напускны́х |
Д. |
напускно́му |
напускно́й |
напускно́му |
напускны́м |
В. |
напускны́ (неадуш.) напускно́га (адуш.) |
напускну́ю |
напускно́е |
напускны́я (неадуш.) напускны́х (адуш.) |
Т. |
напускны́м |
напускно́й напускно́ю |
напускны́м |
напускны́мі |
М. |
напускны́м |
напускно́й |
напускны́м |
напускны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
на́пуста
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
на́пуста |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.