інтрыгу́ючы
дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
інтрыгу́ючы |
інтрыгу́ючая |
інтрыгу́ючае |
інтрыгу́ючыя |
Р. |
інтрыгу́ючага |
інтрыгу́ючай інтрыгу́ючае |
інтрыгу́ючага |
інтрыгу́ючых |
Д. |
інтрыгу́ючаму |
інтрыгу́ючай |
інтрыгу́ючаму |
інтрыгу́ючым |
В. |
інтрыгу́ючы інтрыгу́ючага |
інтрыгу́ючую |
інтрыгу́ючае |
інтрыгу́ючыя |
Т. |
інтрыгу́ючым |
інтрыгу́ючай інтрыгу́ючаю |
інтрыгу́ючым |
інтрыгу́ючымі |
М. |
інтрыгу́ючым |
інтрыгу́ючай |
інтрыгу́ючым |
інтрыгу́ючых |
Крыніцы:
tsbm1984.
інтры́жка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
інтры́жка |
інтры́жкі |
Р. |
інтры́жкі |
інтры́жак |
Д. |
інтры́жцы |
інтры́жкам |
В. |
інтры́жку |
інтры́жкі |
Т. |
інтры́жкай інтры́жкаю |
інтры́жкамі |
М. |
інтры́жцы |
інтры́жках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
інтуба́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
інтуба́цыя |
інтуба́цыі |
Р. |
інтуба́цыі |
інтуба́цый |
Д. |
інтуба́цыі |
інтуба́цыям |
В. |
інтуба́цыю |
інтуба́цыі |
Т. |
інтуба́цыяй інтуба́цыяю |
інтуба́цыямі |
М. |
інтуба́цыі |
інтуба́цыях |
Крыніцы:
piskunou2012.
інтуітыві́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
інтуітыві́зм |
Р. |
інтуітыві́зму |
Д. |
інтуітыві́зму |
В. |
інтуітыві́зм |
Т. |
інтуітыві́змам |
М. |
інтуітыві́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
інтуітыві́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
інтуітыві́ст |
інтуітыві́сты |
Р. |
інтуітыві́ста |
інтуітыві́стаў |
Д. |
інтуітыві́сту |
інтуітыві́стам |
В. |
інтуітыві́ста |
інтуітыві́стаў |
Т. |
інтуітыві́стам |
інтуітыві́стамі |
М. |
інтуітыві́сце |
інтуітыві́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
інтуіты́ўна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
інтуіты́ўна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
інтуіты́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
інтуіты́ўнасць |
інтуіты́ўнасці |
Р. |
інтуіты́ўнасці |
інтуіты́ўнасцяў інтуіты́ўнасцей |
Д. |
інтуіты́ўнасці |
інтуіты́ўнасцям |
В. |
інтуіты́ўнасць |
інтуіты́ўнасці |
Т. |
інтуіты́ўнасцю |
інтуіты́ўнасцямі |
М. |
інтуіты́ўнасці |
інтуіты́ўнасцях |
Крыніцы:
piskunou2012.