на́шчыць
‘рабіць што-небудзь так, як нашча (думку нашчыш золкімі ўспамінамі)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
на́шчу |
на́шчым |
2-я ас. |
на́шчыш |
на́шчыце |
3-я ас. |
на́шчыць |
на́шчаць |
Прошлы час |
м. |
на́шчыў |
на́шчылі |
ж. |
на́шчыла |
н. |
на́шчыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
на́шчы |
на́шчыце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
на́шчачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
нашчэ́лены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
нашчэ́лены |
нашчэ́леная |
нашчэ́ленае |
нашчэ́леныя |
Р. |
нашчэ́ленага |
нашчэ́ленай нашчэ́ленае |
нашчэ́ленага |
нашчэ́леных |
Д. |
нашчэ́ленаму |
нашчэ́ленай |
нашчэ́ленаму |
нашчэ́леным |
В. |
нашчэ́лены (неадуш.) нашчэ́ленага (адуш.) |
нашчэ́леную |
нашчэ́ленае |
нашчэ́леныя (неадуш.) нашчэ́леных (адуш.) |
Т. |
нашчэ́леным |
нашчэ́ленай нашчэ́ленаю |
нашчэ́леным |
нашчэ́ленымі |
М. |
нашчэ́леным |
нашчэ́ленай |
нашчэ́леным |
нашчэ́леных |
Крыніцы:
piskunou2012.
нашчэ́ліцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
нашчэ́ліцца |
нашчэ́ляцца |
Прошлы час |
м. |
нашчэ́ліўся |
нашчэ́ліліся |
ж. |
нашчэ́лілася |
н. |
нашчэ́лілася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
нашчэ́ліўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
нашчэ́ліць
‘накалоць чаго-небудзь, зрабіць шчыліну ў чым-небудзь (нашчэліць дошак); выглядзець каго-небудзь (нашчэліць нявесту); накіраваць позірк на што-небудзь (нашчэліць вочы)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
нашчэ́лю |
нашчэ́лім |
2-я ас. |
нашчэ́ліш |
нашчэ́ліце |
3-я ас. |
нашчэ́ліць |
нашчэ́ляць |
Прошлы час |
м. |
нашчэ́ліў |
нашчэ́лілі |
ж. |
нашчэ́ліла |
н. |
нашчэ́ліла |
Загадны лад |
2-я ас. |
нашчэ́ль |
нашчэ́льце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
нашчэ́ліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
нашчэ́льванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
нашчэ́льванне |
Р. |
нашчэ́львання |
Д. |
нашчэ́льванню |
В. |
нашчэ́льванне |
Т. |
нашчэ́льваннем |
М. |
нашчэ́льванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
нашчэ́львацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
нашчэ́льваецца |
нашчэ́льваюцца |
Прошлы час |
м. |
нашчэ́льваўся |
нашчэ́льваліся |
ж. |
нашчэ́львалася |
н. |
нашчэ́львалася |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
нашчэ́льваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
нашчэ́льваць
‘наколваць чаго-небудзь, рабіць шчыліны ў чым-небудзь (нашчэльваць дошак); выглядваць каго-небудзь (нашчэльваць нявесту); накіроўваць позірк на што-небудзь (нашчэльваць вочы)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
нашчэ́льваю |
нашчэ́льваем |
2-я ас. |
нашчэ́льваеш |
нашчэ́льваеце |
3-я ас. |
нашчэ́львае |
нашчэ́льваюць |
Прошлы час |
м. |
нашчэ́льваў |
нашчэ́львалі |
ж. |
нашчэ́львала |
н. |
нашчэ́львала |
Загадны лад |
2-я ас. |
нашчэ́львай |
нашчэ́львайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
нашчэ́льваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
нашчэ́нт
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
нашчэ́нт |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
нашчэ́пка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
нашчэ́пка |
нашчэ́пкі |
Р. |
нашчэ́пкі |
нашчэ́пак |
Д. |
нашчэ́пцы |
нашчэ́пкам |
В. |
нашчэ́пку |
нашчэ́пкі |
Т. |
нашчэ́пкай нашчэ́пкаю |
нашчэ́пкамі |
М. |
нашчэ́пцы |
нашчэ́пках |
Крыніцы:
piskunou2012.