паапяка́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
паапяка́ю |
паапяка́ем |
2-я ас. |
паапяка́еш |
паапяка́еце |
3-я ас. |
паапяка́е |
паапяка́юць |
Прошлы час |
м. |
паапяка́ў |
паапяка́лі |
ж. |
паапяка́ла |
н. |
паапяка́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
паапяка́й |
паапяка́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
паапяка́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паара́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паара́ны |
паара́ная |
паара́нае |
паара́ныя |
Р. |
паара́нага |
паара́най паара́нае |
паара́нага |
паара́ных |
Д. |
паара́наму |
паара́най |
паара́наму |
паара́ным |
В. |
паара́ны (неадуш.) паара́нага (адуш.) |
паара́ную |
паара́нае |
паара́ныя (неадуш.) паара́ных (адуш.) |
Т. |
паара́ным |
паара́най паара́наю |
паара́ным |
паара́нымі |
М. |
паара́ным |
паара́най |
паара́ным |
паара́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
паара́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паара́ны |
паара́ная |
паара́нае |
паара́ныя |
Р. |
паара́нага |
паара́най паара́нае |
паара́нага |
паара́ных |
Д. |
паара́наму |
паара́най |
паара́наму |
паара́ным |
В. |
паара́ны (неадуш.) паара́нага (адуш.) |
паара́ную |
паара́нае |
паара́ныя (неадуш.) паара́ных (адуш.) |
Т. |
паара́ным |
паара́най паара́наю |
паара́ным |
паара́нымі |
М. |
паара́ным |
паара́най |
паара́ным |
паара́ных |
Кароткая форма: паара́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
паара́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
паару́ |
пааро́м |
2-я ас. |
паарэ́ш |
паараце́ |
3-я ас. |
паарэ́ |
паару́ць |
Прошлы час |
м. |
паара́ў |
паара́лі |
ж. |
паара́ла |
н. |
паара́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
паары́ |
паары́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
паара́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паа́ркушна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
паа́ркушна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
паа́ркушны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паа́ркушны |
паа́ркушная |
паа́ркушнае |
паа́ркушныя |
Р. |
паа́ркушнага |
паа́ркушнай паа́ркушнае |
паа́ркушнага |
паа́ркушных |
Д. |
паа́ркушнаму |
паа́ркушнай |
паа́ркушнаму |
паа́ркушным |
В. |
паа́ркушны (неадуш.) паа́ркушнага (адуш.) |
паа́ркушную |
паа́ркушнае |
паа́ркушныя (неадуш.) паа́ркушных (адуш.) |
Т. |
паа́ркушным |
паа́ркушнай паа́ркушнаю |
паа́ркушным |
паа́ркушнымі |
М. |
паа́ркушным |
паа́ркушнай |
паа́ркушным |
паа́ркушных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
паарты́кульна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
паарты́кульна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
паарты́кульны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паарты́кульны |
паарты́кульная |
паарты́кульнае |
паарты́кульныя |
Р. |
паарты́кульнага |
паарты́кульнай паарты́кульнае |
паарты́кульнага |
паарты́кульных |
Д. |
паарты́кульнаму |
паарты́кульнай |
паарты́кульнаму |
паарты́кульным |
В. |
паарты́кульны (неадуш.) паарты́кульнага (адуш.) |
паарты́кульную |
паарты́кульнае |
паарты́кульныя (неадуш.) паарты́кульных (адуш.) |
Т. |
паарты́кульным |
паарты́кульнай паарты́кульнаю |
паарты́кульным |
паарты́кульнымі |
М. |
паарты́кульным |
паарты́кульнай |
паарты́кульным |
паарты́кульных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
паарфава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паарфава́ны |
паарфава́ная |
паарфава́нае |
паарфава́ныя |
Р. |
паарфава́нага |
паарфава́най паарфава́нае |
паарфава́нага |
паарфава́ных |
Д. |
паарфава́наму |
паарфава́най |
паарфава́наму |
паарфава́ным |
В. |
паарфава́ны (неадуш.) паарфава́нага (адуш.) |
паарфава́ную |
паарфава́нае |
паарфава́ныя (неадуш.) паарфава́ных (адуш.) |
Т. |
паарфава́ным |
паарфава́най паарфава́наю |
паарфава́ным |
паарфава́нымі |
М. |
паарфава́ным |
паарфава́най |
паарфава́ным |
паарфава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
паарфава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паарфава́ны |
паарфава́ная |
паарфава́нае |
паарфава́ныя |
Р. |
паарфава́нага |
паарфава́най паарфава́нае |
паарфава́нага |
паарфава́ных |
Д. |
паарфава́наму |
паарфава́най |
паарфава́наму |
паарфава́ным |
В. |
паарфава́ны (неадуш.) паарфава́нага (адуш.) |
паарфава́ную |
паарфава́нае |
паарфава́ныя (неадуш.) паарфава́ных (адуш.) |
Т. |
паарфава́ным |
паарфава́най паарфава́наю |
паарфава́ным |
паарфава́нымі |
М. |
паарфава́ным |
паарфава́най |
паарфава́ным |
паарфава́ных |
Кароткая форма: паарфава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.