Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
бвгдежзійклмнпрстўхцчш-

во́тум

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. во́тум
Р. во́туму
Д. во́туму
В. во́тум
Т. во́тумам
М. во́туме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Во́тчын

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Во́тчын
Р. Во́тчына
Д. Во́тчыну
В. Во́тчын
Т. Во́тчынам
М. Во́тчыне

во́тчына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. во́тчына во́тчыны
Р. во́тчыны во́тчын
Д. во́тчыне во́тчынам
В. во́тчыну во́тчыны
Т. во́тчынай
во́тчынаю		 во́тчынамі
М. во́тчыне во́тчынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Во́тчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Во́тчына
Р. Во́тчыны
Д. Во́тчыне
В. Во́тчыну
Т. Во́тчынай
Во́тчынаю
М. Во́тчыне

во́тчыннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́тчыннік во́тчыннікі
Р. во́тчынніка во́тчыннікаў
Д. во́тчынніку во́тчыннікам
В. во́тчынніка во́тчыннікаў
Т. во́тчыннікам во́тчыннікамі
М. во́тчынніку во́тчынніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

во́тчынны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́тчынны во́тчынная во́тчыннае во́тчынныя
Р. во́тчыннага во́тчыннай
во́тчыннае		 во́тчыннага во́тчынных
Д. во́тчыннаму во́тчыннай во́тчыннаму во́тчынным
В. во́тчынны (неадуш.)
во́тчыннага (адуш.)		 во́тчынную во́тчыннае во́тчынныя (неадуш.)
во́тчынных (адуш.)
Т. во́тчынным во́тчыннай
во́тчыннаю		 во́тчынным во́тчыннымі
М. во́тчынным во́тчыннай во́тчынным во́тчынных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

во́ўк

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́ўк ваўкі́
Р. ваўка́
во́ўка		 ваўко́ў
Д. ваўку́
во́ўку		 ваўка́м
В. ваўка́
во́ўка		 ваўко́ў
Т. ваўко́м
во́ўкам		 ваўка́мі
М. ваўку́
во́ўку		 ваўка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Во́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Во́ўка
Р. Во́ўкі
Д. Во́ўцы
В. Во́ўку
Т. Во́ўкай
Во́ўкаю
М. Во́ўцы

Во́ўкава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Во́ўкава
Р. Во́ўкава
Д. Во́ўкаву
В. Во́ўкава
Т. Во́ўкавам
М. Во́ўкаве

во́ўкавіцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. во́ўкавіцкі во́ўкавіцкая во́ўкавіцкае во́ўкавіцкія
Р. во́ўкавіцкага во́ўкавіцкай
во́ўкавіцкае		 во́ўкавіцкага во́ўкавіцкіх
Д. во́ўкавіцкаму во́ўкавіцкай во́ўкавіцкаму во́ўкавіцкім
В. во́ўкавіцкі (неадуш.)
во́ўкавіцкага (адуш.)		 во́ўкавіцкую во́ўкавіцкае во́ўкавіцкія (неадуш.)
во́ўкавіцкіх (адуш.)
Т. во́ўкавіцкім во́ўкавіцкай
во́ўкавіцкаю		 во́ўкавіцкім во́ўкавіцкімі
М. во́ўкавіцкім во́ўкавіцкай во́ўкавіцкім во́ўкавіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.