военача́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
военача́льнік |
военача́льнікі |
| Р. |
военача́льніка |
военача́льнікаў |
| Д. |
военача́льніку |
военача́льнікам |
| В. |
военача́льніка |
военача́льнікаў |
| Т. |
военача́льнікам |
военача́льнікамі |
| М. |
военача́льніку |
военача́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
во́енка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
во́енка |
| Р. |
во́енкі |
| Д. |
во́енцы |
| В. |
во́енку |
| Т. |
во́енкай
во́енкаю |
| М. |
во́енцы |
Крыніцы:
piskunou2012.