інтуітыві́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
інтуітыві́ст |
інтуітыві́сты |
| Р. |
інтуітыві́ста |
інтуітыві́стаў |
| Д. |
інтуітыві́сту |
інтуітыві́стам |
| В. |
інтуітыві́ста |
інтуітыві́стаў |
| Т. |
інтуітыві́стам |
інтуітыві́стамі |
| М. |
інтуітыві́сце |
інтуітыві́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
інтуіты́ўна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| інтуіты́ўна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
інтуіты́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
інтуіты́ўнасць |
інтуіты́ўнасці |
| Р. |
інтуіты́ўнасці |
інтуіты́ўнасцяў інтуіты́ўнасцей |
| Д. |
інтуіты́ўнасці |
інтуіты́ўнасцям |
| В. |
інтуіты́ўнасць |
інтуіты́ўнасці |
| Т. |
інтуіты́ўнасцю |
інтуіты́ўнасцямі |
| М. |
інтуіты́ўнасці |
інтуіты́ўнасцях |
Крыніцы:
piskunou2012.
інтуіты́ўны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
інтуіты́ўны |
інтуіты́ўная |
інтуіты́ўнае |
інтуіты́ўныя |
| Р. |
інтуіты́ўнага |
інтуіты́ўнай інтуіты́ўнае |
інтуіты́ўнага |
інтуіты́ўных |
| Д. |
інтуіты́ўнаму |
інтуіты́ўнай |
інтуіты́ўнаму |
інтуіты́ўным |
| В. |
інтуіты́ўны (неадуш.) інтуіты́ўнага (адуш.) |
інтуіты́ўную |
інтуіты́ўнае |
інтуіты́ўныя (неадуш.) інтуіты́ўных (адуш.) |
| Т. |
інтуіты́ўным |
інтуіты́ўнай інтуіты́ўнаю |
інтуіты́ўным |
інтуіты́ўнымі |
| М. |
інтуіты́ўным |
інтуіты́ўнай |
інтуіты́ўным |
інтуіты́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
інтуі́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
інтуі́цыя |
| Р. |
інтуі́цыі |
| Д. |
інтуі́цыі |
| В. |
інтуі́цыю |
| Т. |
інтуі́цыяй інтуі́цыяю |
| М. |
інтуі́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
інтуіцыяні́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
інтуіцыяні́зм |
| Р. |
інтуіцыяні́зму |
| Д. |
інтуіцыяні́зму |
| В. |
інтуіцыяні́зм |
| Т. |
інтуіцыяні́змам |
| М. |
інтуіцыяні́зме |
Крыніцы:
piskunou2012.
інтуіцыяні́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
інтуіцыяні́ст |
інтуіцыяні́сты |
| Р. |
інтуіцыяні́ста |
інтуіцыяні́стаў |
| Д. |
інтуіцыяні́сту |
інтуіцыяні́стам |
| В. |
інтуіцыяні́ста |
інтуіцыяні́стаў |
| Т. |
інтуіцыяні́стам |
інтуіцыяні́стамі |
| М. |
інтуіцыяні́сце |
інтуіцыяні́стах |
Крыніцы:
piskunou2012.