Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
бгдежзйклнпрстхцчшя

вершава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вершава́нне
Р. вершава́ння
Д. вершава́нню
В. вершава́нне
Т. вершава́ннем
М. вершава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

вершава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вершава́ны вершава́ная вершава́нае вершава́ныя
Р. вершава́нага вершава́най
вершава́нае		 вершава́нага вершава́ных
Д. вершава́наму вершава́най вершава́наму вершава́ным
В. вершава́ны (неадуш.)
вершава́нага (адуш.)		 вершава́ную вершава́нае вершава́ныя (неадуш.)
вершава́ных (адуш.)
Т. вершава́ным вершава́най
вершава́наю		 вершава́ным вершава́нымі
М. вершава́ным вершава́най вершава́ным вершава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вершава́ць

‘рабіць, заканчваць верхнюю частку чаго-н.: стога, будынка і пад.’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вяршу́ю вяршу́ем
2-я ас. вяршу́еш вяршу́еце
3-я ас. вяршу́е вяршу́юць
Прошлы час
м. вершава́ў вершава́лі
ж. вершава́ла
н. вершава́ла
Загадны лад
2-я ас. вяршу́й вяршу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вяршу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

ве́ршавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́ршавы ве́ршавая ве́ршавае ве́ршавыя
Р. ве́ршавага ве́ршавай
ве́ршавае		 ве́ршавага ве́ршавых
Д. ве́ршаваму ве́ршавай ве́ршаваму ве́ршавым
В. ве́ршавы (неадуш.)
ве́ршавага (адуш.)		 ве́ршавую ве́ршавае ве́ршавыя (неадуш.)
ве́ршавых (адуш.)
Т. ве́ршавым ве́ршавай
ве́ршаваю		 ве́ршавым ве́ршавымі
М. ве́ршавым ве́ршавай ве́ршавым ве́ршавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

вершазна́ўства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вершазна́ўства
Р. вершазна́ўства
Д. вершазна́ўству
В. вершазна́ўства
Т. вершазна́ўствам
М. вершазна́ўстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вершазна́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вершазна́ўчы вершазна́ўчая вершазна́ўчае вершазна́ўчыя
Р. вершазна́ўчага вершазна́ўчай
вершазна́ўчае		 вершазна́ўчага вершазна́ўчых
Д. вершазна́ўчаму вершазна́ўчай вершазна́ўчаму вершазна́ўчым
В. вершазна́ўчы (неадуш.)
вершазна́ўчага (адуш.)		 вершазна́ўчую вершазна́ўчае вершазна́ўчыя (неадуш.)
вершазна́ўчых (адуш.)
Т. вершазна́ўчым вершазна́ўчай
вершазна́ўчаю		 вершазна́ўчым вершазна́ўчымі
М. вершазна́ўчым вершазна́ўчай вершазна́ўчым вершазна́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вершалі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вершалі́на вершалі́ны
Р. вершалі́ны вершалі́н
Д. вершалі́не вершалі́нам
В. вершалі́ну вершалі́ны
Т. вершалі́най
вершалі́наю		 вершалі́намі
М. вершалі́не вершалі́нах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

вершалі́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вершалі́нка вершалі́нкі
Р. вершалі́нкі вершалі́нак
Д. вершалі́нцы вершалі́нкам
В. вершалі́нку вершалі́нкі
Т. вершалі́нкай
вершалі́нкаю		 вершалі́нкамі
М. вершалі́нцы вершалі́нках

Крыніцы: piskunou2012.

вершама́з

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вершама́з вершама́зы
Р. вершама́за вершама́заў
Д. вершама́зу вершама́зам
В. вершама́за вершама́заў
Т. вершама́зам вершама́замі
М. вершама́зе вершама́зах

Крыніцы: piskunou2012.

вершама́нія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вершама́нія
Р. вершама́ніі
Д. вершама́ніі
В. вершама́нію
Т. вершама́ніяй
вершама́ніяю
М. вершама́ніі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.