вы́мантачаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вы́мантачаны |
вы́мантачаная |
вы́мантачанае |
вы́мантачаныя |
Р. |
вы́мантачанага |
вы́мантачанай вы́мантачанае |
вы́мантачанага |
вы́мантачаных |
Д. |
вы́мантачанаму |
вы́мантачанай |
вы́мантачанаму |
вы́мантачаным |
В. |
вы́мантачаны (неадуш.) вы́мантачанага (адуш.) |
вы́мантачаную |
вы́мантачанае |
вы́мантачаныя (неадуш.) вы́мантачаных (адуш.) |
Т. |
вы́мантачаным |
вы́мантачанай вы́мантачанаю |
вы́мантачаным |
вы́мантачанымі |
М. |
вы́мантачаным |
вы́мантачанай |
вы́мантачаным |
вы́мантачаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вы́мантачаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
вы́мантачаны |
вы́мантачаная |
вы́мантачанае |
вы́мантачаныя |
Р. |
вы́мантачанага |
вы́мантачанай вы́мантачанае |
вы́мантачанага |
вы́мантачаных |
Д. |
вы́мантачанаму |
вы́мантачанай |
вы́мантачанаму |
вы́мантачаным |
В. |
вы́мантачаны (неадуш.) вы́мантачанага (адуш.) |
вы́мантачаную |
вы́мантачанае |
вы́мантачаныя (неадуш.) вы́мантачаных (адуш.) |
Т. |
вы́мантачаным |
вы́мантачанай вы́мантачанаю |
вы́мантачаным |
вы́мантачанымі |
М. |
вы́мантачаным |
вы́мантачанай |
вы́мантачаным |
вы́мантачаных |
Кароткая форма: вы́мантачана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
выманта́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
выманта́чванне |
Р. |
выманта́чвання |
Д. |
выманта́чванню |
В. |
выманта́чванне |
Т. |
выманта́чваннем |
М. |
выманта́чванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
выманта́чвацца
дзеяслоў, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
выманта́чваецца |
выманта́чваюцца |
Прошлы час |
м. |
выманта́чваўся |
выманта́чваліся |
ж. |
выманта́чвалася |
н. |
выманта́чвалася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
выманта́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
выманта́чваю |
выманта́чваем |
2-я ас. |
выманта́чваеш |
выманта́чваеце |
3-я ас. |
выманта́чвае |
выманта́чваюць |
Прошлы час |
м. |
выманта́чваў |
выманта́чвалі |
ж. |
выманта́чвала |
н. |
выманта́чвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
выманта́чвай |
выманта́чвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
выманта́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вы́мантачыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́мантачу |
вы́мантачым |
2-я ас. |
вы́мантачыш |
вы́мантачыце |
3-я ас. |
вы́мантачыць |
вы́мантачаць |
Прошлы час |
м. |
вы́мантачыў |
вы́мантачылі |
ж. |
вы́мантачыла |
н. |
вы́мантачыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
вы́мантачы |
вы́мантачыце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́мантачыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вы́мантуліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́мантулю |
вы́мантулім |
2-я ас. |
вы́мантуліш |
вы́мантуліце |
3-я ас. |
вы́мантуліць |
вы́мантуляць |
Прошлы час |
м. |
вы́мантуліў |
вы́мантулілі |
ж. |
вы́мантуліла |
н. |
вы́мантуліла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́мантуліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
выманту́льванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
выманту́льванне |
Р. |
выманту́львання |
Д. |
выманту́льванню |
В. |
выманту́льванне |
Т. |
выманту́льваннем |
М. |
выманту́льванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
выманту́льваць
‘выпрошваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
выманту́льваю |
выманту́льваем |
2-я ас. |
выманту́льваеш |
выманту́льваеце |
3-я ас. |
выманту́львае |
выманту́льваюць |
Прошлы час |
м. |
выманту́льваў |
выманту́львалі |
ж. |
выманту́львала |
н. |
выманту́львала |
Загадны лад |
2-я ас. |
выманту́львай |
выманту́львайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
выманту́льваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́манчыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
вы́манчу |
вы́манчым |
2-я ас. |
вы́манчыш |
вы́манчыце |
3-я ас. |
вы́манчыць |
вы́манчаць |
Прошлы час |
м. |
вы́манчыў |
вы́манчылі |
ж. |
вы́манчыла |
н. |
вы́манчыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
вы́манчы |
вы́манчыце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
вы́манчыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.