выманта́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
выманта́чванне | |
выманта́чвання | |
выманта́чванню | |
выманта́чванне | |
выманта́чваннем | |
выманта́чванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)