алювія́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
алювія́льны |
алювія́льная |
алювія́льнае |
алювія́льныя |
Р. |
алювія́льнага |
алювія́льнай алювія́льнае |
алювія́льнага |
алювія́льных |
Д. |
алювія́льнаму |
алювія́льнай |
алювія́льнаму |
алювія́льным |
В. |
алювія́льны (неадуш.) алювія́льнага (адуш.) |
алювія́льную |
алювія́льнае |
алювія́льныя (неадуш.) алювія́льных (адуш.) |
Т. |
алювія́льным |
алювія́льнай алювія́льнаю |
алювія́льным |
алювія́льнымі |
М. |
алювія́льным |
алювія́льнай |
алювія́льным |
алювія́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
алю́зія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
алю́зія |
алю́зіі |
Р. |
алю́зіі |
алю́зій |
Д. |
алю́зіі |
алю́зіям |
В. |
алю́зію |
алю́зіі |
Т. |
алю́зіяй алю́зіяю |
алю́зіямі |
М. |
алю́зіі |
алю́зіях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
алю́каны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
алю́каны |
алю́каная |
алю́канае |
алю́каныя |
Р. |
алю́канага |
алю́канай алю́канае |
алю́канага |
алю́каных |
Д. |
алю́канаму |
алю́канай |
алю́канаму |
алю́каным |
В. |
алю́каны (неадуш.) алю́канага (адуш.) |
алю́каную |
алю́канае |
алю́каныя (неадуш.) алю́каных (адуш.) |
Т. |
алю́каным |
алю́канай алю́канаю |
алю́каным |
алю́канымі |
М. |
алю́каным |
алю́канай |
алю́каным |
алю́каных |
Крыніцы:
piskunou2012.
алю́каць
‘вымаўляць адпаведныя гукі’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
алю́каю |
алю́каем |
2-я ас. |
алю́каеш |
алю́каеце |
3-я ас. |
алю́кае |
алю́каюць |
Прошлы час |
м. |
алю́каў |
алю́калі |
ж. |
алю́кала |
н. |
алю́кала |
Загадны лад |
2-я ас. |
алю́кай |
алю́кайце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
алю́каўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.