Verbum

анлайнавы слоўнік

астачарце́лы

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	астачарце́лы	астачарце́лая	астачарце́лае	астачарце́лыя
Р.	астачарце́лага	астачарце́лай астачарце́лае	астачарце́лага	астачарце́лых
Д.	астачарце́ламу	астачарце́лай	астачарце́ламу	астачарце́лым
В.	астачарце́лы (неадуш.) астачарце́лага (адуш.)	астачарце́лую	астачарце́лае	астачарце́лыя (неадуш.) астачарце́лых (адуш.)
Т.	астачарце́лым	астачарце́лай астачарце́лаю	астачарце́лым	астачарце́лымі
М.	астачарце́лым	астачарце́лай	астачарце́лым	астачарце́лых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

астачарце́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Асташа́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Аста́шкава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

аста́шкавіцкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	аста́шкавіцкі	аста́шкавіцкая	аста́шкавіцкае	аста́шкавіцкія
Р.	аста́шкавіцкага	аста́шкавіцкай аста́шкавіцкае	аста́шкавіцкага	аста́шкавіцкіх
Д.	аста́шкавіцкаму	аста́шкавіцкай	аста́шкавіцкаму	аста́шкавіцкім
В.	аста́шкавіцкі (неадуш.) аста́шкавіцкага (адуш.)	аста́шкавіцкую	аста́шкавіцкае	аста́шкавіцкія (неадуш.) аста́шкавіцкіх (адуш.)
Т.	аста́шкавіцкім	аста́шкавіцкай аста́шкавіцкаю	аста́шкавіцкім	аста́шкавіцкімі
М.	аста́шкавіцкім	аста́шкавіцкай	аста́шкавіцкім	аста́шкавіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Аста́шкавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Асташо́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Асташо́нкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Аста́шын

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Аста́шына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне