Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

парантэ́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	парантэ́з	парантэ́зы
Р.	парантэ́за	парантэ́заў
Д.	парантэ́зу	парантэ́зам
В.	парантэ́з	парантэ́зы
Т.	парантэ́зам	парантэ́замі
М.	парантэ́зе	парантэ́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

парану́ць

‘парнуць, кальнуць каго-небудзь, што-небудзь і ў каго-небудзь, што-небудзь, чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	парану́	паранё́м
2-я ас.	паране́ш	параняце́
3-я ас.	паране́	парану́ць
Прошлы час
м.	парану́ў	парану́лі
ж.	парану́ла
н.	парану́ла
Загадны лад
2-я ас.	парані́	парані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час	парану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

па́раны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	па́раны	па́раная	па́ранае	па́раныя
Р.	па́ранага	па́ранай па́ранае	па́ранага	па́раных
Д.	па́ранаму	па́ранай	па́ранаму	па́раным
В.	па́раны (неадуш.) па́ранага (адуш.)	па́раную	па́ранае	па́раныя (неадуш.) па́раных (адуш.)
Т.	па́раным	па́ранай па́ранаю	па́раным	па́ранымі
М.	па́раным	па́ранай	па́раным	па́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

па́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	па́раны	па́раная	па́ранае	па́раныя
Р.	па́ранага	па́ранай па́ранае	па́ранага	па́раных
Д.	па́ранаму	па́ранай	па́ранаму	па́раным
В.	па́раны (неадуш.) па́ранага (адуш.)	па́раную	па́ранае	па́раныя (неадуш.) па́раных (адуш.)
Т.	па́раным	па́ранай па́ранаю	па́раным	па́ранымі
М.	па́раным	па́ранай	па́раным	па́раных

Кароткая форма: па́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

парапаветраду́ўны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	парапаветраду́ўны	парапаветраду́ўная	парапаветраду́ўнае	парапаветраду́ўныя
Р.	парапаветраду́ўнага	парапаветраду́ўнай парапаветраду́ўнае	парапаветраду́ўнага	парапаветраду́ўных
Д.	парапаветраду́ўнаму	парапаветраду́ўнай	парапаветраду́ўнаму	парапаветраду́ўным
В.	парапаветраду́ўны (неадуш.) парапаветраду́ўнага (адуш.)	парапаветраду́ўную	парапаветраду́ўнае	парапаветраду́ўныя (неадуш.) парапаветраду́ўных (адуш.)
Т.	парапаветраду́ўным	парапаветраду́ўнай парапаветраду́ўнаю	парапаветраду́ўным	парапаветраду́ўнымі
М.	парапаветраду́ўным	парапаветраду́ўнай	парапаветраду́ўным	парапаветраду́ўных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

парапаветраме́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	парапаветраме́р	парапаветраме́ры
Р.	парапаветраме́ра	парапаветраме́раў
Д.	парапаветраме́ру	парапаветраме́рам
В.	парапаветраме́р	парапаветраме́ры
Т.	парапаветраме́рам	парапаветраме́рамі
М.	парапаветраме́ры	парапаветраме́рах

Крыніцы: piskunou2012.

парапаве́траны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	парапаве́траны	парапаве́траная	парапаве́транае	парапаве́траныя
Р.	парапаве́транага	парапаве́транай парапаве́транае	парапаве́транага	парапаве́траных
Д.	парапаве́транаму	парапаве́транай	парапаве́транаму	парапаве́траным
В.	парапаве́траны (неадуш.) парапаве́транага (адуш.)	парапаве́траную	парапаве́транае	парапаве́траныя (неадуш.) парапаве́траных (адуш.)
Т.	парапаве́траным	парапаве́транай парапаве́транаю	парапаве́траным	парапаве́транымі
М.	парапаве́траным	парапаве́транай	парапаве́траным	парапаве́траных

Крыніцы: piskunou2012.

парападо́бна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
парападо́бна	-	-

парападо́бны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	парападо́бны	парападо́бная	парападо́бнае	парападо́бныя
Р.	парападо́бнага	парападо́бнай парападо́бнае	парападо́бнага	парападо́бных
Д.	парападо́бнаму	парападо́бнай	парападо́бнаму	парападо́бным
В.	парападо́бны (неадуш.) парападо́бнага (адуш.)	парападо́бную	парападо́бнае	парападо́бныя (неадуш.) парападо́бных (адуш.)
Т.	парападо́бным	парападо́бнай парападо́бнаю	парападо́бным	парападо́бнымі
М.	парападо́бным	парападо́бнай	парападо́бным	парападо́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

парапарава́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	парапарава́ны	парапарава́ная	парапарава́нае	парапарава́ныя
Р.	парапарава́нага	парапарава́най парапарава́нае	парапарава́нага	парапарава́ных
Д.	парапарава́наму	парапарава́най	парапарава́наму	парапарава́ным
В.	парапарава́ны (неадуш.) парапарава́нага (адуш.)	парапарава́ную	парапарава́нае	парапарава́ныя (неадуш.) парапарава́ных (адуш.)
Т.	парапарава́ным	парапарава́най парапарава́наю	парапарава́ным	парапарава́нымі
М.	парапарава́ным	парапарава́най	парапарава́ным	парапарава́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Verbum

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)