парану́ць
‘парнуць, кальнуць каго-небудзь, што-небудзь і ў каго-небудзь, што-небудзь, чым-небудзь’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| парану́ | паранё́м | |
| паране́ш | параняце́ | |
| паране́ | парану́ць | |
| Прошлы час | ||
| парану́ў | парану́лі | |
| парану́ла | ||
| парану́ла | ||
| Загадны лад | ||
| парані́ | парані́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| парану́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)