расстыко́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
расстыко́ўка |
расстыко́ўкі |
| Р. |
расстыко́ўкі |
расстыко́вак |
| Д. |
расстыко́ўцы |
расстыко́ўкам |
| В. |
расстыко́ўку |
расстыко́ўкі |
| Т. |
расстыко́ўкай расстыко́ўкаю |
расстыко́ўкамі |
| М. |
расстыко́ўцы |
расстыко́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
рассу́джаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рассу́джаны |
рассу́джаная |
рассу́джанае |
рассу́джаныя |
| Р. |
рассу́джанага |
рассу́джанай рассу́джанае |
рассу́джанага |
рассу́джаных |
| Д. |
рассу́джанаму |
рассу́джанай |
рассу́джанаму |
рассу́джаным |
| В. |
рассу́джаны (неадуш.) рассу́джанага (адуш.) |
рассу́джаную |
рассу́джанае |
рассу́джаныя (неадуш.) рассу́джаных (адуш.) |
| Т. |
рассу́джаным |
рассу́джанай рассу́джанаю |
рассу́джаным |
рассу́джанымі |
| М. |
рассу́джаным |
рассу́джанай |
рассу́джаным |
рассу́джаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
рассу́джаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рассу́джаны |
рассу́джаная |
рассу́джанае |
рассу́джаныя |
| Р. |
рассу́джанага |
рассу́джанай рассу́джанае |
рассу́джанага |
рассу́джаных |
| Д. |
рассу́джанаму |
рассу́джанай |
рассу́джанаму |
рассу́джаным |
| В. |
рассу́джаны (неадуш.) рассу́джанага (адуш.) |
рассу́джаную |
рассу́джанае |
рассу́джаныя (неадуш.) рассу́джаных (адуш.) |
| Т. |
рассу́джаным |
рассу́джанай рассу́джанаю |
рассу́джаным |
рассу́джанымі |
| М. |
рассу́джаным |
рассу́джанай |
рассу́джаным |
рассу́джаных |
Кароткая форма: рассу́джана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
рассуджа́ць
‘разбіраючы абставіны, факты, устанаўліваць, хто правы, хто вінаваты (рассуджаць паміж кім-небудзь і кім-небудзь); разважаць, рашаць (рассуджаць спрэчку, рассуджаць паводле справядлівасці)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
рассуджа́ю |
рассуджа́ем |
| 2-я ас. |
рассуджа́еш |
рассуджа́еце |
| 3-я ас. |
рассуджа́е |
рассуджа́юць |
| Прошлы час |
| м. |
рассуджа́ў |
рассуджа́лі |
| ж. |
рассуджа́ла |
| н. |
рассуджа́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
рассуджа́й |
рассуджа́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
рассуджа́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
рассу́джваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
рассу́джваю |
рассу́джваем |
| 2-я ас. |
рассу́джваеш |
рассу́джваеце |
| 3-я ас. |
рассу́джвае |
рассу́джваюць |
| Прошлы час |
| м. |
рассу́джваў |
рассу́джвалі |
| ж. |
рассу́джвала |
| н. |
рассу́джвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
рассу́джвай |
рассу́джвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
рассу́джваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
рассуджэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
рассуджэ́нне |
| Р. |
рассуджэ́ння |
| Д. |
рассуджэ́нню |
| В. |
рассуджэ́нне |
| Т. |
рассуджэ́ннем |
| М. |
рассуджэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
рассудзі́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
рассуджу́ |
рассу́дзім |
| 2-я ас. |
рассу́дзіш |
рассу́дзіце |
| 3-я ас. |
рассу́дзіць |
рассу́дзяць |
| Прошлы час |
| м. |
рассудзі́ў |
рассудзі́лі |
| ж. |
рассудзі́ла |
| н. |
рассудзі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
рассудзі́ |
рассудзі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
рассудзі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
рассу́днасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
рассу́днасць |
| Р. |
рассу́днасці |
| Д. |
рассу́днасці |
| В. |
рассу́днасць |
| Т. |
рассу́днасцю |
| М. |
рассу́днасці |
Крыніцы:
piskunou2012.