Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
бгдежзйклнпрстхцчшя

ве́рна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ве́рна вярне́й найвярне́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

вернападда́насць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. вернападда́насць
Р. вернападда́насці
Д. вернападда́насці
В. вернападда́насць
Т. вернападда́насцю
М. вернападда́насці

Крыніцы: piskunou2012.

вернападда́ная

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. вернападда́ная вернападда́ныя
Р. вернападда́най вернападда́ных
Д. вернападда́най вернападда́ным
В. вернападда́ную вернападда́ных
Т. вернападда́най
вернападда́наю		 вернападда́нымі
М. вернападда́най вернападда́ных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

вернападда́нніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вернападда́нніцкі вернападда́нніцкая вернападда́нніцкае вернападда́нніцкія
Р. вернападда́нніцкага вернападда́нніцкай
вернападда́нніцкае		 вернападда́нніцкага вернападда́нніцкіх
Д. вернападда́нніцкаму вернападда́нніцкай вернападда́нніцкаму вернападда́нніцкім
В. вернападда́нніцкі (неадуш.)
вернападда́нніцкага (адуш.)		 вернападда́нніцкую вернападда́нніцкае вернападда́нніцкія (неадуш.)
вернападда́нніцкіх (адуш.)
Т. вернападда́нніцкім вернападда́нніцкай
вернападда́нніцкаю		 вернападда́нніцкім вернападда́нніцкімі
М. вернападда́нніцкім вернападда́нніцкай вернападда́нніцкім вернападда́нніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вернападда́нства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вернападда́нства
Р. вернападда́нства
Д. вернападда́нству
В. вернападда́нства
Т. вернападда́нствам
М. вернападда́нстве

Крыніцы: piskunou2012.

вернападда́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вернападда́ны вернападда́ная вернападда́нае вернападда́ныя
Р. вернападда́нага вернападда́най
вернападда́нае		 вернападда́нага вернападда́ных
Д. вернападда́наму вернападда́най вернападда́наму вернападда́ным
В. вернападда́ны (неадуш.)
вернападда́нага (адуш.)		 вернападда́ную вернападда́нае вернападда́ныя (неадуш.)
вернападда́ных (адуш.)
Т. вернападда́ным вернападда́най
вернападда́наю		 вернападда́ным вернападда́нымі
М. вернападда́ным вернападда́най вернападда́ным вернападда́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вернападда́ны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. вернападда́ны вернападда́ныя
Р. вернападда́нага вернападда́ных
Д. вернападда́наму вернападда́ным
В. вернападда́нага вернападда́ных
Т. вернападда́ным вернападда́нымі
М. вернападда́ным вернападда́ных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ве́рнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. ве́рнасць
Р. ве́рнасці
Д. ве́рнасці
В. ве́рнасць
Т. ве́рнасцю
М. ве́рнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ве́рнер

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Ве́рнер Ве́рнеры
Р. Ве́рнера Ве́рнераў
Д. Ве́рнеру Ве́рнерам
В. Ве́рнера Ве́рнераў
Т. Ве́рнерам Ве́рнерамі
М. Ве́рнеру Ве́рнерах

ве́рнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ве́рнік ве́рнікі
Р. ве́рніка ве́рнікаў
Д. ве́рніку ве́рнікам
В. ве́рніка ве́рнікаў
Т. ве́рнікам ве́рнікамі
М. ве́рніку ве́рніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.