Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

старажы́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

старазаве́тнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

старазаве́тны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	старазаве́тны	старазаве́тная	старазаве́тнае	старазаве́тныя
Р.	старазаве́тнага	старазаве́тнай старазаве́тнае	старазаве́тнага	старазаве́тных
Д.	старазаве́тнаму	старазаве́тнай	старазаве́тнаму	старазаве́тным
В.	старазаве́тны (неадуш.) старазаве́тнага (адуш.)	старазаве́тную	старазаве́тнае	старазаве́тныя (неадуш.) старазаве́тных (адуш.)
Т.	старазаве́тным	старазаве́тнай старазаве́тнаю	старазаве́тным	старазаве́тнымі
М.	старазаве́тным	старазаве́тнай	старазаве́тным	старазаве́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

старазако́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

старазако́нны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	старазако́нны	старазако́нная	старазако́ннае	старазако́нныя
Р.	старазако́ннага	старазако́ннай старазако́ннае	старазако́ннага	старазако́нных
Д.	старазако́ннаму	старазако́ннай	старазако́ннаму	старазако́нным
В.	старазако́нны (неадуш.) старазако́ннага (адуш.)	старазако́нную	старазако́ннае	старазако́нныя (неадуш.) старазако́нных (адуш.)
Т.	старазако́нным	старазако́ннай старазако́ннаю	старазако́нным	старазако́ннымі
М.	старазако́нным	старазако́ннай	старазако́нным	старазако́нных

Крыніцы: piskunou2012.

старазапаве́тна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч.	выш.	найвыш.
старазапаве́тна	-	-

старазапаве́тны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	старазапаве́тны	старазапаве́тная	старазапаве́тнае	старазапаве́тныя
Р.	старазапаве́тнага	старазапаве́тнай старазапаве́тнае	старазапаве́тнага	старазапаве́тных
Д.	старазапаве́тнаму	старазапаве́тнай	старазапаве́тнаму	старазапаве́тным
В.	старазапаве́тны (неадуш.) старазапаве́тнага (адуш.)	старазапаве́тную	старазапаве́тнае	старазапаве́тныя (неадуш.) старазапаве́тных (адуш.)
Т.	старазапаве́тным	старазапаве́тнай старазапаве́тнаю	старазапаве́тным	старазапаве́тнымі
М.	старазапаве́тным	старазапаве́тнай	старазапаве́тным	старазапаве́тных

Крыніцы: piskunou2012.

старазо́вы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	старазо́вы	старазо́вая	старазо́вае	старазо́выя
Р.	старазо́вага	старазо́вай старазо́вае	старазо́вага	старазо́вых
Д.	старазо́ваму	старазо́вай	старазо́ваму	старазо́вым
В.	старазо́вы (неадуш.) старазо́вага (адуш.)	старазо́вую	старазо́вае	старазо́выя (неадуш.) старазо́вых (адуш.)
Т.	старазо́вым	старазо́вай старазо́ваю	старазо́вым	старазо́вымі
М.	старазо́вым	старазо́вай	старазо́вым	старазо́вых

Крыніцы: piskunou2012.

старакаталі́цкі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	старакаталі́цкі	старакаталі́цкая	старакаталі́цкае	старакаталі́цкія
Р.	старакаталі́цкага	старакаталі́цкай старакаталі́цкае	старакаталі́цкага	старакаталі́цкіх
Д.	старакаталі́цкаму	старакаталі́цкай	старакаталі́цкаму	старакаталі́цкім
В.	старакаталі́цкі (неадуш.) старакаталі́цкага (адуш.)	старакаталі́цкую	старакаталі́цкае	старакаталі́цкія (неадуш.) старакаталі́цкіх (адуш.)
Т.	старакаталі́цкім	старакаталі́цкай старакаталі́цкаю	старакаталі́цкім	старакаталі́цкімі
М.	старакаталі́цкім	старакаталі́цкай	старакаталі́цкім	старакаталі́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

старакаталіцы́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum