старазако́нны
прыметнік, адносны
| старазако́нны | старазако́нная | старазако́ннае | старазако́нныя | |
| старазако́ннага | старазако́ннай старазако́ннае |
старазако́ннага | старазако́нных | |
| старазако́ннаму | старазако́ннай | старазако́ннаму | старазако́нным | |
| старазако́нны ( старазако́ннага ( |
старазако́нную | старазако́ннае | старазако́нныя ( старазако́нных ( |
|
| старазако́нным | старазако́ннай старазако́ннаю |
старазако́нным | старазако́ннымі | |
| старазако́нным | старазако́ннай | старазако́нным | старазако́нных | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)