старазако́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. старазако́нны старазако́нная старазако́ннае старазако́нныя
Р. старазако́ннага старазако́ннай
старазако́ннае
старазако́ннага старазако́нных
Д. старазако́ннаму старазако́ннай старазако́ннаму старазако́нным
В. старазако́нны (неадуш.)
старазако́ннага (адуш.)
старазако́нную старазако́ннае старазако́нныя (неадуш.)
старазако́нных (адуш.)
Т. старазако́нным старазако́ннай
старазако́ннаю
старазако́нным старазако́ннымі
М. старазако́нным старазако́ннай старазако́нным старазако́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)