старазаве́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. старазаве́тны старазаве́тная старазаве́тнае старазаве́тныя
Р. старазаве́тнага старазаве́тнай
старазаве́тнае
старазаве́тнага старазаве́тных
Д. старазаве́тнаму старазаве́тнай старазаве́тнаму старазаве́тным
В. старазаве́тны (неадуш.)
старазаве́тнага (адуш.)
старазаве́тную старазаве́тнае старазаве́тныя (неадуш.)
старазаве́тных (адуш.)
Т. старазаве́тным старазаве́тнай
старазаве́тнаю
старазаве́тным старазаве́тнымі
М. старазаве́тным старазаве́тнай старазаве́тным старазаве́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)