старазако́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. старазако́ннік старазако́ннікі
Р. старазако́нніка старазако́ннікаў
Д. старазако́нніку старазако́ннікам
В. старазако́нніка старазако́ннікаў
Т. старазако́ннікам старазако́ннікамі
М. старазако́нніку старазако́нніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)