Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорстуфхцчшыэюя’
абвгдеёжзійклмнпрстуўфхцчшэюя- 

парава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. парава́нне
Р. парава́ння
Д. парава́нню
В. парава́нне
Т. парава́ннем
М. парава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

парава́нчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. парава́нчык парава́нчыкі
Р. парава́нчыка парава́нчыкаў
Д. парава́нчыку парава́нчыкам
В. парава́нчык парава́нчыкі
Т. парава́нчыкам парава́нчыкамі
М. парава́нчыку парава́нчыках

Крыніцы: piskunou2012.

парава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пару́юся пару́емся
2-я ас. пару́ешся пару́ецеся
3-я ас. пару́ецца пару́юцца
Прошлы час
м. парава́ўся парава́ліся
ж. парава́лася
н. парава́лася
Дзеепрыслоўе
цяп. час пару́ючыся

Крыніцы: piskunou2012.

парава́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. пару́е пару́юць
Прошлы час
м. парава́ў парава́лі
ж. парава́ла
н. парава́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час пару́ючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

параві́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. параві́к паравікі́
Р. паравіка́ паравіко́ў
Д. паравіку́ паравіка́м
В. параві́к паравікі́
Т. паравіко́м паравіка́мі
М. паравіку́ паравіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

параві́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. параві́на параві́ны
Р. параві́ны параві́н
Д. параві́не параві́нам
В. параві́ну параві́ны
Т. параві́най
параві́наю		 параві́намі
М. параві́не параві́нах

Крыніцы: piskunou2012.

параводаструме́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. параводаструме́нны параводаструме́нная параводаструме́ннае параводаструме́нныя
Р. параводаструме́ннага параводаструме́ннай
параводаструме́ннае		 параводаструме́ннага параводаструме́нных
Д. параводаструме́ннаму параводаструме́ннай параводаструме́ннаму параводаструме́нным
В. параводаструме́нны (неадуш.)
параводаструме́ннага (адуш.)		 параводаструме́нную параводаструме́ннае параводаструме́нныя (неадуш.)
параводаструме́нных (адуш.)
Т. параводаструме́нным параводаструме́ннай
параводаструме́ннаю		 параводаструме́нным параводаструме́ннымі
М. параводаструме́нным параводаструме́ннай параводаструме́нным параводаструме́нных

Крыніцы: piskunou2012.

параво́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. параво́з параво́зы
Р. параво́за параво́заў
Д. параво́зу параво́зам
В. параво́з параво́зы
Т. параво́зам параво́замі
М. параво́зе параво́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

паравозабудава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паравозабудава́нне
Р. паравозабудава́ння
Д. паравозабудава́нню
В. паравозабудава́нне
Т. паравозабудава́ннем
М. паравозабудава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

паравозабудаўні́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паравозабудаўні́чы паравозабудаўні́чая паравозабудаўні́чае паравозабудаўні́чыя
Р. паравозабудаўні́чага паравозабудаўні́чай
паравозабудаўні́чае		 паравозабудаўні́чага паравозабудаўні́чых
Д. паравозабудаўні́чаму паравозабудаўні́чай паравозабудаўні́чаму паравозабудаўні́чым
В. паравозабудаўні́чы (неадуш.)
паравозабудаўні́чага (адуш.)		 паравозабудаўні́чую паравозабудаўні́чае паравозабудаўні́чыя (неадуш.)
паравозабудаўні́чых (адуш.)
Т. паравозабудаўні́чым паравозабудаўні́чай
паравозабудаўні́чаю		 паравозабудаўні́чым паравозабудаўні́чымі
М. паравозабудаўні́чым паравозабудаўні́чай паравозабудаўні́чым паравозабудаўні́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.