патынкава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
патынкава́ны |
патынкава́ная |
патынкава́нае |
патынкава́ныя |
| Р. |
патынкава́нага |
патынкава́най патынкава́нае |
патынкава́нага |
патынкава́ных |
| Д. |
патынкава́наму |
патынкава́най |
патынкава́наму |
патынкава́ным |
| В. |
патынкава́ны (неадуш.) патынкава́нага (адуш.) |
патынкава́ную |
патынкава́нае |
патынкава́ныя (неадуш.) патынкава́ных (адуш.) |
| Т. |
патынкава́ным |
патынкава́най патынкава́наю |
патынкава́ным |
патынкава́нымі |
| М. |
патынкава́ным |
патынкава́най |
патынкава́ным |
патынкава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
патынкава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
патынкава́ны |
патынкава́ная |
патынкава́нае |
патынкава́ныя |
| Р. |
патынкава́нага |
патынкава́най патынкава́нае |
патынкава́нага |
патынкава́ных |
| Д. |
патынкава́наму |
патынкава́най |
патынкава́наму |
патынкава́ным |
| В. |
патынкава́ны (неадуш.) патынкава́нага (адуш.) |
патынкава́ную |
патынкава́нае |
патынкава́ныя (неадуш.) патынкава́ных (адуш.) |
| Т. |
патынкава́ным |
патынкава́най патынкава́наю |
патынкава́ным |
патынкава́нымі |
| М. |
патынкава́ным |
патынкава́най |
патынкава́ным |
патынкава́ных |
Кароткая форма: патынкава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
патынкава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
патынку́ю |
патынку́ем |
| 2-я ас. |
патынку́еш |
патынку́еце |
| 3-я ас. |
патынку́е |
патынку́юць |
| Прошлы час |
| м. |
патынкава́ў |
патынкава́лі |
| ж. |
патынкава́ла |
| н. |
патынкава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
патынку́й |
патынку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
патынкава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
патынко́ваны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
патынко́ваны |
патынко́ваная |
патынко́ванае |
патынко́ваныя |
| Р. |
патынко́ванага |
патынко́ванай патынко́ванае |
патынко́ванага |
патынко́ваных |
| Д. |
патынко́ванаму |
патынко́ванай |
патынко́ванаму |
патынко́ваным |
| В. |
патынко́ваны патынко́ванага |
патынко́ваную |
патынко́ванае |
патынко́ваныя патынко́ваных |
| Т. |
патынко́ваным |
патынко́ванай патынко́ванаю |
патынко́ваным |
патынко́ванымі |
| М. |
патынко́ваным |
патынко́ванай |
патынко́ваным |
патынко́ваных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
патынко́ваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
патынко́ваны |
патынко́ваная |
патынко́ванае |
патынко́ваныя |
| Р. |
патынко́ванага |
патынко́ванай патынко́ванае |
патынко́ванага |
патынко́ваных |
| Д. |
патынко́ванаму |
патынко́ванай |
патынко́ванаму |
патынко́ваным |
| В. |
патынко́ваны патынко́ванага |
патынко́ваную |
патынко́ванае |
патынко́ваныя патынко́ваных |
| Т. |
патынко́ваным |
патынко́ванай патынко́ванаю |
патынко́ваным |
патынко́ванымі |
| М. |
патынко́ваным |
патынко́ванай |
патынко́ваным |
патынко́ваных |
Кароткая форма: патынко́вана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
паты́ркаць
‘папароць, накалоць што-небудзь; пэўны час тыркаць, тыркнуць некалькі разоў (што-небудзь і без прамога дапаўнення)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паты́ркаю |
паты́ркаем |
| 2-я ас. |
паты́ркаеш |
паты́ркаеце |
| 3-я ас. |
паты́ркае |
паты́ркаюць |
| Прошлы час |
| м. |
паты́ркаў |
паты́ркалі |
| ж. |
паты́ркала |
| н. |
паты́ркала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
паты́ркай |
паты́ркайце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
паты́ркаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
патырча́ка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
патырча́ка |
патырча́кі |
| Р. |
патырча́кі |
патырча́к |
| Д. |
патырча́цы |
патырча́кам |
| В. |
патырча́ку |
патырча́кі |
| Т. |
патырча́кай патырча́каю |
патырча́камі |
| М. |
патырча́цы |
патырча́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
патырча́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
патырчу́ |
патырчы́м |
| 2-я ас. |
патырчы́ш |
патырчыце́ |
| 3-я ас. |
патырчы́ць |
патырча́ць |
| Прошлы час |
| м. |
патырча́ў |
патырча́лі |
| ж. |
патырча́ла |
| н. |
патырча́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
патырчы́ |
патырчы́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
патырча́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
патысо́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
патысо́н |
патысо́ны |
| Р. |
патысо́на |
патысо́наў |
| Д. |
патысо́ну |
патысо́нам |
| В. |
патысо́н |
патысо́ны |
| Т. |
патысо́нам |
патысо́намі |
| М. |
патысо́не |
патысо́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.