Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
аоуыэ

дру́жнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дру́жнасць
Р. дру́жнасці
Д. дру́жнасці
В. дру́жнасць
Т. дру́жнасцю
М. дру́жнасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Дру́жная

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Дру́жная
Р. Дру́жнай
Д. Дру́жнай
В. Дру́жную
Т. Дру́жнай
Дру́жнаю
М. Дру́жнай

дружне́йшы

прыметнік, якасны, вышэйшая cтупень параўнання

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дружне́йшы дружне́йшая дружне́йшае дружне́йшыя
Р. дружне́йшага дружне́йшай
дружне́йшае		 дружне́йшага дружне́йшых
Д. дружне́йшаму дружне́йшай дружне́йшаму дружне́йшым
В. дружне́йшы (неадуш.)
дружне́йшага (адуш.)		 дружне́йшую дружне́йшае дружне́йшыя (неадуш.)
дружне́йшых (адуш.)
Т. дружне́йшым дружне́йшай
дружне́йшаю		 дружне́йшым дружне́йшымі
М. дружне́йшым дружне́йшай дружне́йшым дружне́йшых

Крыніцы: piskunou2012.

дру́жненька

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
дру́жненька - -

Крыніцы: piskunou2012.

дру́жны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дру́жны дру́жная дру́жнае дру́жныя
Р. дру́жнага дру́жнай
дру́жнае		 дру́жнага дру́жных
Д. дру́жнаму дру́жнай дру́жнаму дру́жным
В. дру́жны (неадуш.)
дру́жнага (адуш.)		 дру́жную дру́жнае дру́жныя (неадуш.)
дру́жных (адуш.)
Т. дру́жным дру́жнай
дру́жнаю		 дру́жным дру́жнымі
М. дру́жным дру́жнай дру́жным дру́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Дру́жны

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Дру́жны
Р. Дру́жнага
Д. Дру́жнаму
В. Дру́жны
Т. Дру́жным
М. Дру́жным

дружо́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дружо́к дружкі́
Р. дружка́ дружко́ў
Д. дружку́ дружка́м
В. дружка́ дружко́ў
Т. дружко́м дружка́мі
М. дружку́ дружка́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дружы́лавіцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дружы́лавіцкі дружы́лавіцкая дружы́лавіцкае дружы́лавіцкія
Р. дружы́лавіцкага дружы́лавіцкай
дружы́лавіцкае		 дружы́лавіцкага дружы́лавіцкіх
Д. дружы́лавіцкаму дружы́лавіцкай дружы́лавіцкаму дружы́лавіцкім
В. дружы́лавіцкі (неадуш.)
дружы́лавіцкага (адуш.)		 дружы́лавіцкую дружы́лавіцкае дружы́лавіцкія (неадуш.)
дружы́лавіцкіх (адуш.)
Т. дружы́лавіцкім дружы́лавіцкай
дружы́лавіцкаю		 дружы́лавіцкім дружы́лавіцкімі
М. дружы́лавіцкім дружы́лавіцкай дружы́лавіцкім дружы́лавіцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Дружы́лавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дружы́лавічы
Р. Дружы́лавіч
Дружы́лавічаў
Д. Дружы́лавічам
В. Дружы́лавічы
Т. Дружы́лавічамі
М. Дружы́лавічах

дружы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дружы́на дружы́ны
Р. дружы́ны дружы́н
Д. дружы́не дружы́нам
В. дружы́ну дружы́ны
Т. дружы́най
дружы́наю		 дружы́намі
М. дружы́не дружы́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.