дружо́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дружо́к дружкі́
Р. дружка́ дружко́ў
Д. дружку́ дружка́м
В. дружка́ дружко́ў
Т. дружко́м дружка́мі
М. дружку́ дружка́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)