навуча́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
навуча́ю |
навуча́ем |
2-я ас. |
навуча́еш |
навуча́еце |
3-я ас. |
навуча́е |
навуча́юць |
Прошлы час |
м. |
навуча́ў |
навуча́лі |
ж. |
навуча́ла |
н. |
навуча́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
навуча́й |
навуча́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
навуча́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
наву́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
наву́чка |
Р. |
наву́чкі |
Д. |
наву́чцы |
В. |
наву́чку |
Т. |
наву́чкай наву́чкаю |
М. |
наву́чцы |
Крыніцы:
piskunou2012.
навучы́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
навучу́ся |
наву́чымся |
2-я ас. |
наву́чышся |
наву́чыцеся |
3-я ас. |
наву́чыцца |
наву́чацца |
Прошлы час |
м. |
навучы́ўся |
навучы́ліся |
ж. |
навучы́лася |
н. |
навучы́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
навучы́ся |
навучы́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
навучы́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
навучы́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
навучу́ |
наву́чым |
2-я ас. |
наву́чыш |
наву́чыце |
3-я ас. |
наву́чыць |
наву́чаць |
Прошлы час |
м. |
навучы́ў |
навучы́лі |
ж. |
навучы́ла |
н. |
навучы́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
навучы́ |
навучы́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
навучы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
навучэ́нец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
навучэ́нец |
навучэ́нцы |
Р. |
навучэ́нца |
навучэ́нцаў |
Д. |
навучэ́нцу |
навучэ́нцам |
В. |
навучэ́нца |
навучэ́нцаў |
Т. |
навучэ́нцам |
навучэ́нцамі |
М. |
навучэ́нцу |
навучэ́нцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
навучэ́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
навучэ́нка |
навучэ́нкі |
Р. |
навучэ́нкі |
навучэ́нак |
Д. |
навучэ́нцы |
навучэ́нкам |
В. |
навучэ́нку |
навучэ́нак |
Т. |
навучэ́нкай навучэ́нкаю |
навучэ́нкамі |
М. |
навучэ́нцы |
навучэ́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
навучэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
навучэ́нне |
Р. |
навучэ́ння |
Д. |
навучэ́нню |
В. |
навучэ́нне |
Т. |
навучэ́ннем |
М. |
навучэ́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
навучэ́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
навучэ́нскі |
навучэ́нская |
навучэ́нскае |
навучэ́нскія |
Р. |
навучэ́нскага |
навучэ́нскай навучэ́нскае |
навучэ́нскага |
навучэ́нскіх |
Д. |
навучэ́нскаму |
навучэ́нскай |
навучэ́нскаму |
навучэ́нскім |
В. |
навучэ́нскі (неадуш.) навучэ́нскага (адуш.) |
навучэ́нскую |
навучэ́нскае |
навучэ́нскія (неадуш.) навучэ́нскіх (адуш.) |
Т. |
навучэ́нскім |
навучэ́нскай навучэ́нскаю |
навучэ́нскім |
навучэ́нскімі |
М. |
навучэ́нскім |
навучэ́нскай |
навучэ́нскім |
навучэ́нскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
наву́шнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
наву́шнік |
наву́шнікі |
Р. |
наву́шніка |
наву́шнікаў |
Д. |
наву́шніку |
наву́шнікам |
В. |
наву́шнік |
наву́шнікі |
Т. |
наву́шнікам |
наву́шнікамі |
М. |
наву́шніку |
наву́шніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
навыбіва́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
навыбіва́ю |
навыбіва́ем |
2-я ас. |
навыбіва́еш |
навыбіва́еце |
3-я ас. |
навыбіва́е |
навыбіва́юць |
Прошлы час |
м. |
навыбіва́ў |
навыбіва́лі |
ж. |
навыбіва́ла |
н. |
навыбіва́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
навыбіва́й |
навыбіва́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
навыбіва́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.