двухчле́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
двухчле́н |
двухчле́ны |
Р. |
двухчле́на |
двухчле́наў |
Д. |
двухчле́ну |
двухчле́нам |
В. |
двухчле́н |
двухчле́ны |
Т. |
двухчле́нам |
двухчле́намі |
М. |
двухчле́не |
двухчле́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
двухчле́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
двухчле́нны |
двухчле́нная |
двухчле́ннае |
двухчле́нныя |
Р. |
двухчле́ннага |
двухчле́ннай двухчле́ннае |
двухчле́ннага |
двухчле́нных |
Д. |
двухчле́ннаму |
двухчле́ннай |
двухчле́ннаму |
двухчле́нным |
В. |
двухчле́нны (неадуш.) двухчле́ннага (адуш.) |
двухчле́нную |
двухчле́ннае |
двухчле́нныя (неадуш.) двухчле́нных (адуш.) |
Т. |
двухчле́нным |
двухчле́ннай двухчле́ннаю |
двухчле́нным |
двухчле́ннымі |
М. |
двухчле́нным |
двухчле́ннай |
двухчле́нным |
двухчле́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
двухэлеме́нтны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
двухэлеме́нтны |
двухэлеме́нтная |
двухэлеме́нтнае |
двухэлеме́нтныя |
Р. |
двухэлеме́нтнага |
двухэлеме́нтнай двухэлеме́нтнае |
двухэлеме́нтнага |
двухэлеме́нтных |
Д. |
двухэлеме́нтнаму |
двухэлеме́нтнай |
двухэлеме́нтнаму |
двухэлеме́нтным |
В. |
двухэлеме́нтны (неадуш.) двухэлеме́нтнага (адуш.) |
двухэлеме́нтную |
двухэлеме́нтнае |
двухэлеме́нтныя (неадуш.) двухэлеме́нтных (адуш.) |
Т. |
двухэлеме́нтным |
двухэлеме́нтнай двухэлеме́нтнаю |
двухэлеме́нтным |
двухэлеме́нтнымі |
М. |
двухэлеме́нтным |
двухэлеме́нтнай |
двухэлеме́нтным |
двухэлеме́нтных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.