двухэлеме́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. двухэлеме́нтны двухэлеме́нтная двухэлеме́нтнае двухэлеме́нтныя
Р. двухэлеме́нтнага двухэлеме́нтнай
двухэлеме́нтнае
двухэлеме́нтнага двухэлеме́нтных
Д. двухэлеме́нтнаму двухэлеме́нтнай двухэлеме́нтнаму двухэлеме́нтным
В. двухэлеме́нтны (неадуш.)
двухэлеме́нтнага (адуш.)
двухэлеме́нтную двухэлеме́нтнае двухэлеме́нтныя (неадуш.)
двухэлеме́нтных (адуш.)
Т. двухэлеме́нтным двухэлеме́нтнай
двухэлеме́нтнаю
двухэлеме́нтным двухэлеме́нтнымі
М. двухэлеме́нтным двухэлеме́нтнай двухэлеме́нтным двухэлеме́нтных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)