другаразо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
другаразо́вы |
другаразо́вая |
другаразо́вае |
другаразо́выя |
| Р. |
другаразо́вага |
другаразо́вай другаразо́вае |
другаразо́вага |
другаразо́вых |
| Д. |
другаразо́ваму |
другаразо́вай |
другаразо́ваму |
другаразо́вым |
| В. |
другаразо́вы (неадуш.) другаразо́вага (адуш.) |
другаразо́вую |
другаразо́вае |
другаразо́выя (неадуш.) другаразо́вых (адуш.) |
| Т. |
другаразо́вым |
другаразо́вай другаразо́ваю |
другаразо́вым |
другаразо́вымі |
| М. |
другаразо́вым |
другаразо́вай |
другаразо́вым |
другаразо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
другаразра́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
другаразра́днік |
другаразра́днікі |
| Р. |
другаразра́дніка |
другаразра́днікаў |
| Д. |
другаразра́дніку |
другаразра́днікам |
| В. |
другаразра́дніка |
другаразра́днікаў |
| Т. |
другаразра́днікам |
другаразра́днікамі |
| М. |
другаразра́дніку |
другаразра́дніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
другаразра́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
другаразра́дны |
другаразра́дная |
другаразра́днае |
другаразра́дныя |
| Р. |
другаразра́днага |
другаразра́днай другаразра́днае |
другаразра́днага |
другаразра́дных |
| Д. |
другаразра́днаму |
другаразра́днай |
другаразра́днаму |
другаразра́дным |
| В. |
другаразра́дны (неадуш.) другаразра́днага (адуш.) |
другаразра́дную |
другаразра́днае |
другаразра́дныя (неадуш.) другаразра́дных (адуш.) |
| Т. |
другаразра́дным |
другаразра́днай другаразра́днаю |
другаразра́дным |
другаразра́днымі |
| М. |
другаразра́дным |
другаразра́днай |
другаразра́дным |
другаразра́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
другаро́дка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
другаро́дка |
другаро́дкі |
| Р. |
другаро́дкі |
другаро́дак |
| Д. |
другаро́дцы |
другаро́дкам |
| В. |
другаро́дку |
другаро́дак |
| Т. |
другаро́дкай другаро́дкаю |
другаро́дкамі |
| М. |
другаро́дцы |
другаро́дках |
Крыніцы:
piskunou2012.
дру́гасна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| дру́гасна |
дру́гасней |
- |
дру́гаснасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дру́гаснасць |
| Р. |
дру́гаснасці |
| Д. |
дру́гаснасці |
| В. |
дру́гаснасць |
| Т. |
дру́гаснасцю |
| М. |
дру́гаснасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дру́гасны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дру́гасны |
дру́гасная |
дру́гаснае |
дру́гасныя |
| Р. |
дру́гаснага |
дру́гаснай дру́гаснае |
дру́гаснага |
дру́гасных |
| Д. |
дру́гаснаму |
дру́гаснай |
дру́гаснаму |
дру́гасным |
| В. |
дру́гасны (неадуш.) дру́гаснага (адуш.) |
дру́гасную |
дру́гаснае |
дру́гасныя (неадуш.) дру́гасных (адуш.) |
| Т. |
дру́гасным |
дру́гаснай дру́гаснаю |
дру́гасным |
дру́гаснымі |
| М. |
дру́гасным |
дру́гаснай |
дру́гасным |
дру́гасных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
другачарго́васць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
другачарго́васць |
| Р. |
другачарго́васці |
| Д. |
другачарго́васці |
| В. |
другачарго́васць |
| Т. |
другачарго́васцю |
| М. |
другачарго́васці |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.