другаро́дка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. другаро́дка другаро́дкі
Р. другаро́дкі другаро́дак
Д. другаро́дцы другаро́дкам
В. другаро́дку другаро́дак
Т. другаро́дкай
другаро́дкаю		 другаро́дкамі
М. другаро́дцы другаро́дках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)