біягеахімі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
біягеахімі́чны |
біягеахімі́чная |
біягеахімі́чнае |
біягеахімі́чныя |
Р. |
біягеахімі́чнага |
біягеахімі́чнай біягеахімі́чнае |
біягеахімі́чнага |
біягеахімі́чных |
Д. |
біягеахімі́чнаму |
біягеахімі́чнай |
біягеахімі́чнаму |
біягеахімі́чным |
В. |
біягеахімі́чны (неадуш.) біягеахімі́чнага (адуш.) |
біягеахімі́чную |
біягеахімі́чнае |
біягеахімі́чныя (неадуш.) біягеахімі́чных (адуш.) |
Т. |
біягеахімі́чным |
біягеахімі́чнай біягеахімі́чнаю |
біягеахімі́чным |
біягеахімі́чнымі |
М. |
біягеахімі́чным |
біягеахімі́чнай |
біягеахімі́чным |
біягеахімі́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
біягеахі́мія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
біягеахі́мія |
Р. |
біягеахі́міі |
Д. |
біягеахі́міі |
В. |
біягеахі́мію |
Т. |
біягеахі́міяй біягеахі́міяю |
М. |
біягеахі́міі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
біягеацэнало́гія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
біягеацэнало́гія |
Р. |
біягеацэнало́гіі |
Д. |
біягеацэнало́гіі |
В. |
біягеацэнало́гію |
Т. |
біягеацэнало́гіяй біягеацэнало́гіяю |
М. |
біягеацэнало́гіі |
Крыніцы:
piskunou2012.
біягеацэно́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
біягеацэно́з |
біягеацэно́зы |
Р. |
біягеацэно́зу |
біягеацэно́заў |
Д. |
біягеацэно́зу |
біягеацэно́зам |
В. |
біягеацэно́з |
біягеацэно́зы |
Т. |
біягеацэно́зам |
біягеацэно́замі |
М. |
біягеацэно́зе |
біягеацэно́зах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
біягельмі́нт
‘чарвяк-паразіт’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
біягельмі́нт |
біягельмі́нты |
Р. |
біягельмі́нта |
біягельмі́нтаў |
Д. |
біягельмі́нту |
біягельмі́нтам |
В. |
біягельмі́нта |
біягельмі́нтаў |
Т. |
біягельмі́нтам |
біягельмі́нтамі |
М. |
біягельмі́нце |
біягельмі́нтах |
Крыніцы:
piskunou2012.
біяге́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
біяге́н |
біяге́ны |
Р. |
біяге́на |
біяге́наў |
Д. |
біяге́ну |
біяге́нам |
В. |
біяге́н |
біяге́ны |
Т. |
біяге́нам |
біяге́намі |
М. |
біяге́не |
біяге́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
біягене́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
біягене́з |
Р. |
біягене́зу |
Д. |
біягене́зу |
В. |
біягене́з |
Т. |
біягене́зам |
М. |
біягене́зе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
біягенеты́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
біягенеты́чна |
- |
- |