Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агдеёіоуыьэюя
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-

наперастаўля́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наперастаўля́ю наперастаўля́ем
2-я ас. наперастаўля́еш наперастаўля́еце
3-я ас. наперастаўля́е наперастаўля́юць
Прошлы час
м. наперастаўля́ў наперастаўля́лі
ж. наперастаўля́ла
н. наперастаўля́ла
Загадны лад
2-я ас. наперастаўля́й наперастаўля́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час наперастаўля́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

наперасяка́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наперасяка́ю наперасяка́ем
2-я ас. наперасяка́еш наперасяка́еце
3-я ас. наперасяка́е наперасяка́юць
Прошлы час
м. наперасяка́ў наперасяка́лі
ж. наперасяка́ла
н. наперасяка́ла
Загадны лад
2-я ас. наперасяка́й наперасяка́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час наперасяка́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

наперато́ч

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
наперато́ч - -

Крыніцы: piskunou2012.

наперахва́т

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
наперахва́т - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

наперахо́дзіць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. наперахо́дзіць наперахо́дзяць
Прошлы час
м. наперахо́дзіў наперахо́дзілі
ж. наперахо́дзіла
н. наперахо́дзіла

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

наперахо́п

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
наперахо́п - -

Крыніцы: piskunou2012.

напераця́гваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напераця́гваю напераця́гваем
2-я ас. напераця́гваеш напераця́гваеце
3-я ас. напераця́гвае напераця́гваюць
Прошлы час
м. напераця́гваў напераця́гвалі
ж. напераця́гвала
н. напераця́гвала
Загадны лад
2-я ас. напераця́гвай напераця́гвайце
Дзеепрыслоўе
прош. час напераця́гваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

напе́рснік

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. напе́рснік напе́рснікі
Р. напе́рсніка напе́рснікаў
Д. напе́рсніку напе́рснікам
В. напе́рсніка напе́рснікаў
Т. напе́рснікам напе́рснікамі
М. напе́рсніку напе́рсніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

напе́рснік

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. напе́рснік
Р. напе́рсніку
Д. напе́рсніку
В. напе́рснік
Т. напе́рснікам
М. напе́рсніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

напе́рсніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. напе́рсніца напе́рсніцы
Р. напе́рсніцы напе́рсніц
Д. напе́рсніцы напе́рсніцам
В. напе́рсніцу напе́рсніц
Т. напе́рсніцай
напе́рсніцаю		 напе́рсніцамі
М. напе́рсніцы напе́рсніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.